на (предл.) - проѕирен (прил.)

Со секој чекор како да ѝ бабреле високо кренатите гради под кошулата, Меката кожа на лицето со прво руменило на младото сонце внимателно ѝ била покриена со дамки на проѕирно злато.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тројцата донеле со себе невидени и нечуени чуда: сребрени белегзии со модри каменчиња, школки, од кои, кога ќе се легнело врз нив со уво, шепотело морето, вретенесто суви риби со отворени усти и со боја на проѕирно злато, басми со секакви шари (едно цветно поле од качунки и синолички), морски ѕвезди, презашеќерени непознати овошки од кои се дебелело.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Жената предизвикувачки се ближела покажувајќи ја белината на забите и без насмевка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето од тој крај никогаш не им се чуделе на крастите - срцето е здраво, и на ѕверот кожинката му се митари.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)