Така, во едно писмо од Иван Сапунаров (од Костурско, бивш студент во С.Петербуршката духовна академија, еден од основачите на ТМОК и негов прв претседател, потоа учител во Солун и член на ЦК на ТМОРО, задолжен да кореспондира со кружоците во Русија) од Солун од 15.12.1902 год.. одговарајќи му на претседателот на ТМОК Христо Шалдев, меѓу другото пишува:
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Меѓутоа, оправдано се поставува прашањето: Дали Гарванов притоа навистина се раководел од интересите на Револуционерната организација или пак тоа го правел од некои поограничени интереси на ЦК, респективно од негови лични?
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Во месец јануари, 1942 година, се одржа Осмиот пленум на ЦК на КПГ на кој, меѓу другото, му беше посветено посебно внимание на ,словеногласните Македонци за да не се занесат од омразата на националното потиснување на грчката буржоазија и сегашната демагогија на окупаторите, а посебно на бугарскиот национализам и шовинизам...“
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Функциите на ЦК, на некој начин, биле преземени од Татарчев и Матов, но тие не биле во Македонија и не можеле да ја играат улогата на централно раководство на востанието во Македонија.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
52. Вистинските цели на „Револуционерното братство“, раководено од И. Гарванов - пишува членот на ЦК Иван X. Николов - биле организираната маса „да биде потчинета на наредбите на Егзархијата и респективно на Македонскиот врховен комитет“
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Овие изјави на ЦК и на Гарванов биле една од најголемите невистини изнесени пред конгресот.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Меѓу тие дела што биле препратени до редовниот суд, било и делото на преседателот на ЦК на МРО Иван Гарванов.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
По завршувањето на мобилизацијата, Захаријадис го свика Третиот пленум на ЦК.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)