над (предл.) - сѐ (зам.)

Втората од овие две помалку тажни љубовни истории, која единствена има несреќно среќен крај, но која врз себе носи два завојувачки печати, српски и бугарски, се случи набрзо по убиството на Ристана Голушкоска и на Видана Јанчески, во пролетта 1944 година, во време стрижење овци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Времињата сѐ уште беа диви а Комитетот стоеше над сѐ и над сите во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Подобро се сеќаваше на ненормалните неспокојни околности од тоа време: на повремените тревоги поради воздушните напади и на криењето во ходниците на подземната железница, на купиштата урнатини на сите страни, на неразбирливите прогласи излепени по уличните агли, на бандите млади луѓе сите во кошули со иста боја, на огромните редици пред фурните, на повремените престрелки со автоматски пушки во далечината - над сѐ, на фактот дека никогаш немаше доволно храна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да се знае и да не се знае, да бидеш свесен за целата вистина и да кажуваш внимателно исконструирани лаги, да имаш истовремено две мислења кои меѓусебно се исклучуваат, да знаеш дека се контрадикторни и да веруваш и во двете; да употребуваш логика против логиката; да ја отфрлаш моралноста и истовремено да полагаш право на неа, да веруваш дека демократијата е невозможна и дека Партијата е чувар на демократијата; да заборавиш сѐ што е потребно да се заборави, потоа сето тоа повторно да го вратиш назад во сеќавањето кога е потребно, а потоа брзо повторно да го заборавиш: и над сѐ, да го примениш истиот процес над самиот процес.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Над сѐ се сеќаваше на постојаниот глад што го чувствуваше и на жестоките, одвратни битки за време на оброците.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А над сѐ, не дозволуваме мртвите да се кренат против нас.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Над сѐ, таму внатре ќе му биде топло.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со само малку боја на вистинските места, таа беше станала не само многу поубава, туку над сѐ и далеку поженствена.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тешката физичка работа, грижата за домот и за децата, беззначајните кавги со комшиите, филмовите, фудбалот, пивото и, над сѐ, обложувањето, го исполнуваше хоризонтот на нивните умови.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа е и време на неопходна трансмутација на илузијата на поезијата во апсолутен владетел над сѐ.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Но ова попладне му ги уништи сите негови изградени значења и вредности и фрли покрив од сивило над сѐ.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа бела ноќ сега беше стасана и седната над сѐ наоколу.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Духот ме крепи, Танаско, духот... Во црковните книги се вели: Духот е сѐ и сешто... Тој е над сѐ...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Иако, баба му и дедо му верувале, како што многупати му објаснуваа родителите на Хелвиг, дека чистата нација треба да биде над сѐ. Дека е света.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Каква што е помислата на секој читател, претпоставувам да му пишува на авторот и јас посакував да им пишувам на некои автори, но тоа никогаш не го направив; јас бев пречувствителна на фактот дека Господин или Госпоѓа Х живеејќи на одредена адреса не можела да биде истата личност како онаа која живее во своите книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ми беше доволно да ги отворам овие книги на која било страница, за да го почувствувам зрачењето на едно блескотно присуство кое се наложуваше како егзактна антитеза на сѐ што некаква постојана актуелност без прекин ни ги бодеше очите: омраза, свирепост, лудост и над сѐ глупост.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Сите се борат за високото. Да се искачат над сѐ што е на земјата. Напред!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)