накај (предл.) - мене (зам.)

Мајка ми се заврте накај мене насмеана и ми рече -тука се, во тој влез зад тебе.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сѐ зависи од волјата на детето, од упорноста да вежба, од желбата да научи.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се сврте накај мене и ме погледна, и кротко ме запраша.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Е, па тогаш“, се сврти Дипен накај мене, „имате сè што е потребно за да биде моќта целосна – на крадецот му е познато дека ограбениот знае кој е крадец.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој почна да се искачува накај мене.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И да те убијат барем некој да те види.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Простор-око За сето време додека се мислам како да ги опишам претходниците на зборот – аватарите неподатни, а плотни за сето време неправедно што ми е дадено одеднаш за сѐ просторот се упатува накај мене и опфаќа сѐ како катаклизма - тој да има каде, јас да немам.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Мајка ти твоја е таа што не ме пушти!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сега ќе си платиш, девојче!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се врти накај мене, ме покажува со прстот, ме посочува...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Знаеше одеднаш да се затрча накај мене и да ме спобрка меѓу алеите со домати.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Прво што забележав беше дебелиот, мек килим.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Да, - тетка ми Олга конечно одговори, па се сврте накај мене, - само Васил, не сакав да ти кажам за да не се заморуваш со тоа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А можеби средината на листот не го прифаќа ова пенкалце?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Уште ти ми фалиш! - но не го рече ова доволно гласно за да го разбуди тетин Јован.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тешко ми е да му го видам сега лицето на Дејан, излегува во дворчето со тилот свртен накај мене и само претпоставувам како изгледа неговиот совршен нос, во кој момент ќе се појави некој да го изгушка, а Дејан се врти накај мене, ме гледа со нов огромен завој сред лицето и ми светка со белите заби.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Готово е, а? Мириса. Чудно некако.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Веднаш потоа како да се сети на нешто, па забодувајќи малку месо со виљушката се сврте накај мене.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но, кога Маци почна да доаѓа накај мене, набрзина го пикнав и последното парче месо во уста за да не морам да јадам уште и мачешки влакна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
На! Тогаш зеде едно пенкало од неговата работна маса и го фрли накај мене.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се поместив наназад затоа што од грчевитите притискања и тегнења на тетка Олга наоколу летнаа неколку капки, а кога го спуштив долу погледот, видов како влагата се шири по теписонот во вид на темна трага, го опфатил просторот под босите прсти на тетка Олга, а тргнал и накај мене со намера да ми ги натопи стапалата, па се повлеков на сигурна далечина.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Зедов едно пенкалце и почнав да пишувам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ѓорѓија се согласи со умерена доза на глумење лутина. По една недела, тој живееше сам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Што рече? - се сврте таа накај мене.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ѕвонеше. Мите, Уши и Величе се стрчаа накај мене.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Трчам кон Оливера Поточка, а и таа се пуштила од редот накај мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тамам ќе го довикнев во сеќавањата, мислите ќе ми отидеа кај Ивана, кон нашата разделба на аеродромот, кон нејзиното последно завртување накај мене пред да влезе во авионот и нејзиниот израз на лицето што ме бара низ луѓето кои стоеја пред аеродромската зграда и ги испраќаа со поглед своите блиски.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ме бара, а не може да ме здогледа, подзастанува малку и пак тргнува по скалите до влезот на авионот, оти другите патници ја туркаат напред и, готово е, веќе ја нема.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)