Поседила што поседила така, па пак си ја прибрала косата, си ја заврзала шамијата, па станала и со пушката на рамена, водејќи го за раче малечкото, се завкачувала пругоре по патчето што води за на накај гробишта.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И си тргнавме накај гробиштана, на ридот над селото. Си одиме молченката.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Тогаш ја викнала Тасија: Трајана, мори, али не нѐ позна, сестро?
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)