Настанот истовремено е и крупен и микроскопски.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во еден агол, наспротив него, седи друг црнец.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Добро, “јас” не постои, тоа не е свесно за себе пред нешто да го обврзе, а тоа е другото наспроти него.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
РАЈНА: Моето бившо либе или твојот бивш прв другар? (Му дава да јаде. Седнува наспроти него.)
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Наспроти него и наспроти сопствените младешки восхити, Гете на уметноста ѝ ја намени мисијата не да се расцутува над таа зависност туку да ја трансцендира.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Седнува наспроти него, со прекрстени нозе.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)