На ова суво небо од брчки човечки ткаено кој ли е твојот дел?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Лицето како да му беше составено само од брчки и дамки.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И може секој да лаже, ама очите, спуштените капаци што ја голтнале шминката, а таа не сокрила ниедна од брчките и само кога долго ќе трепнеш, плус со задршка, ќе заличат волшебно Тие и сјајот во нив што некој го изгаснал, исто како ламба во мракот што со плесок на две раце се гаси.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Лицето како да му беше составено само од брчки и дамки.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)