од (предл.) - век (имн.)

Сокол Мечевски трагаше по клучни докази од сиџилите, за причините за исламизацијата на христијанското население, почнувајќи уште од ХVI-от век, за да го дополни својот научен труд, со кој уште поодамна беше докторирал, но постојаного одлагаше објавувањето на книгата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Со мотика на рамо за корка сува леб, по патиштата стрмни, по полињата рамни, у вивналиов ден - да тргнеме и ние страдалници од век!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Та се житце не зелени та се грозје не румени, та од пуста селска мака аир нема дур од века?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Тече од векот вековит и нова и сѐ понова, тече, а тука маките сѐ стари и сѐ постари.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Тоа значеше: што ти се чинеше - овој абер нема од веков, овој е загубен? Загубен, а?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
БОТЕРО Ако сте отвориле Art News, Art in America, Art Flesh, Kunstforum... последниве години - веројатно оттаму ве заплиснал еден од најдобрите и најнеобичните современи уметници, колумбиецот Ботеро, ренесансниот мајстор за 21-от век. Сега ве заплискува и од Маргина...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Посивена од времето и прерано остарена од векот, истоштена и ситна, малендава, згрбавена, зад себе го влече синџирот на животот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ги одбираше Тој зборовите, ги лачеше еден од друг, ги довикуваше од просторот од тишината и од вековите, од облеката и од празниците, од сите пештери и од сите жетви ги собираше, им се умилкуваше, ги галеше, им шептеше, ги средуваше во мали врзопчиња, ги подучуваше и им се подналутуваше, им зборуваше и им појаснуваше дека за сите нив има голем порив да ги разигра, да им открие поинакви и поинакви значења за да не талкаат расфрлани и неразбрани низ сечија свест и низ сечии копнежи.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ги одбираше Тој зборовите На Јасмина Шопова
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Тука од векови бил развиен занаетчискиот цех на тантеларите. Тој примат и денес го држи во свои раце.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но нивното настапување можеше да се насети уште низ разните системи, општо нарекувани тоталитарни, кои се појавија на почетокот од векот, а главните контури на светот што ќе произлезе од преовладувачкиот хаос одамна веќе беа јасни.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас: Во песната сум Тој: Летнат Вишен Огнодишен: Тој. отаде сонот мој Отаде мојата куќа Отаде светот Отаде сонот мој И некаде Потаму од нив: Уште чека Дур од века Зборот незгаслив. чародеј Во глава ми Лаком змеј: Ноќум бдее Песни пее: Ча ро деј. сам Знам: И во самоста Сакам да сум Сам. мисла Ништо не ме мами Ништо не ме зачудува Во мене гори таа И ме полудува. сликата. песната.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Ги требам од век и веков. Мрачен среден век. Светол постсреден.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Најмногу земаше ќеманеџијата и, на крајот, дури беше дајреџијата. Таков си беше редот, од век, меѓу чалгаџиите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Во годината на раѓањето на вечниот и славен Сталин, на крајот од векот на неговото постоење, но и неговото сигурно останување во комунистичката вечност, ни претставува голема чест што можеме да ви го покажеме нашиот голем придонес во создавањето на вистинскиот нов човек ослободен од сите ропства, овој пат ослободен и од најтешкото, божјото ропство...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
II Елате момци црни мажишта, дечишта, чакали, орли од сите угари од сите добрави сите дедовци и сите колена Елате Да се збереме да се видиме Останало в крв уште од века нешто ни една лута змија в земи не ќе го исцица ни една тревка ни еден корен не ќе го исцица што ќе остане да ја храни оваа црна и проклета да раѓа бериќет маштија и немаштија.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Мајка ми е - сам од века татко - би ил не.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Но кој може да помине по патот на водата и светлината што те оплодува од века со недосегливоста своја.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Во кое време? Дали во 15-от век, дали во следниот, шеснаесетти век, или во годините измеѓу, како што претпоставуваат некои?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
20. КОЈ СИ КРАДЕ ОД СОНОТ, СИ КРАДЕ ОД ВЕКОТ - спанковците би биле најчесните во тој однос, единствена грижа уште ќе му остане на секој пред спиење да си легне поудобно и згодно...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
И како што гние арското ѓубре од свои внатрешни и болештини и топлини распаѓајќи се и станувајќи храна за пченичното зрно, да вивне тоа зелено, така и од дневниот спокој вивнувала увереноста дека ноќите се кратки за да се искожурчи од вековите измисленото чудовиште и да стаса до нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Земјата со нејака трева се длапчела под нив, подвижните пирамиди на огновите околу кои лежеле ги извивале своите знаменца и ги грееле, и секое нивно влакненце се враќало на своето место.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но, утре, помисли, утре добро би ти дошла една попладневна дремка фина медитеранска сиеста - неоколонијалистичка катарса на почетокот на 21от век на архаичниот Балкан (Хемус, алхемија !) а тој - замисли ! - поделен на Исток и Запад !
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
На преден план - декоративен и симболичен череп до него сушени риби, ракови и книги со позлатени букви на кориците: Vita Nuova, Comedia Divina визии од платната на талијанските мајстори од XVII-от век.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)