ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Одам таму каде сѐ започнува каде сѐ се раѓа, каде ќе се сопнам од вистината и разбудам во еден друг свет, каде ќе можам да бирам како ќе живеам....

Зашто, употребувајќи го тој збор, човек признава дека си игра со реалноста; потоа, со повторна употреба на двомислата го брише тоа сознание; и сѐ така во бесконечност, и со лагата секогаш еден скок понапред од вистината.

Верувам дека со епистемологијата на откажување од вистината мораме исто така да разработиме една онтологија во која зборот „стварност“ ќе биде заменет со зборот „конкретност“.

Во една ненадејна насоченост и опседнатост тој пишува: „Поезијата е збунување; слободната фантазија се опива со она што никогаш не се случило; невистината е попоетска од вистината, историјата, интелектот и умот само го попречуваат furor poeticus.“

Симболично секако, иако ова не беше далеку од вистината.

- Па, можеби и претерале малку, но не се далеку од вистината... Тешко се дише... - рече инженер Александар.

Во секој случај не бев далеку од вистината инаку зошто од густите гранки на костените ќе се разлеваа како шумни водопади песните на револуцијата?

На плоштадот, под дивиот костен, на влезот во уличката кон Главната пошта и амамот, чистачот на чевли Кадрија, откако ги напика кај глуждовите картончињата за да ми ги заштити од боја чорапите, ја крена кон мене шеретската насмевка.

…Кога месечевиот срп зелен меѓу пурпурното руменило завидливо се прикрадува – непријател на денот, со секој свој чекор потајно ги коси ружите, Ги коси сѐ дури не паднат, бледи, во сенката на ноќта: така паднав и јас самиот некогаш, од лудилото мое по вистината, од безумните мои копнежи по големиот ден, уморен од денот, болен од светлината, - паднав долу, во самрак, во сенка, од вистина Еднаш согорен и жеден за неа - се сеќаваш ли уште, се сеќаваш, пламено срце, како некогаш жедно беше?

– Токму јас прогонет да бидам од секоја вистина! Единствено будалетинка сум! Единствено поет!

Знаеш, сѐ она што го зборувам за него, за Семјон, за рускиот човек што ти беше татко, кој и самиот се чудеше колку е Русин бидејќи мајка му била Украинка а таткото Козак, само е делче или така да се изразам најмалото делче од вистината за него, бидејќи тој, покрај мене помина без да го допрам; тој беше, ете, да не должам, една голема отсутност.

Не е поголема вистина тоа што, во физиката, големите тела потешко се придвижуваат од помалите и што нивниот momentum7 е пропорционален на таа тешкотија, од вистината дека, во метафизиката, умовите со поголеми можности макар што се посилни, постабилни и повлијателни во своето дејствување од умовите со понизок ранг – сепак потешко се сподвижуваат, збркани и полни со колебање во првите неколку чекори од своето придвижување.

Холанд ги симулира процесите на прилагодување на економските и на биолошките системи и првите резултати ги собира нумерички: „Јас можам да направам карикатура на некој процес и да добијам модел што е скоро сигурно премногу едноставен но кој сепак зафаќа некои особини на ист начин на кој една политичка карикатура успева да улови дел од вистината.“