Левата плешка уште ме болеше од секирата на која лежев крај огнот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Не се спротивставил. Немал можност тоа да го стори.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Клечи така и липа суво и не знае кој (неговиот утрешен призрак можеби) се исправа од грчот на преврелата снага што е и не е негова и оди и се враќа со стара стаклена ламба и ја крши од вратата и ја вади ронсоновата запалка од џеб.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Со одминувањето на времето, пијалокот ја загреа, нејзината напнатост почна полека да омекнува, погледот да ѝ ја губи острината, лицето да ѝ се ослободува од грчот, снагата да ѝ се размрдува и со прстите да потчукнува на масата под тактот на музиката од грамофонот.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Пребрзо, пред да зареве, му го истргнале ножот од грчот на смрзнатите прсти.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
А корењата на којзнае кога закланите стебла не го пуштале од грчот на своите прсти стврднатиот хумус.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сѐ повеќе дупчест и ребрест, колскиот пат брзал кон бездна.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но мускулите ми се ослободуваа од грч, сонцето не беше на голема височина и не се криеше под јакуцка на магла.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)