Сѐ што ќе замисли пладнето ќе блесне и ќе се роди од залезот што бега со таа течна леќа.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
2. Стои на брегот морав од залезот Јалов и опустен ќе заноќи како болник на носило од горчлива трева.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Бајонетот натакнат на пушката се наклонува час напред час назад во ритамот на чекорењето, одблеснува сонцето во него и стражарското лице, зажарено од залезот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)