од (предл.) - ковчег (имн.)

Та Илко носеше само ново откако умре Стојанка, и штом едни ќе се прокинеа, Митра ги оставаше настрана и вадеше од ковчегот други нови, што га беше донесла Стојанка, та одвај чекаше да се прибере некоја сиромашка и да ѝ го даде мажот и сета беља со него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Забавено и со двоумење ги бараше клучевите од ковчезите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И уште многу ситни работи, кои лежеа на дното од ковчегот - единственото и најголемо нејзино богатство кое таа љубоморно го пазеше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Откако сѐ извадија од ковчезите и купија од дуќаните уште дарови не само за зетот и за неговите роднини, туку и за сите што беа поканети на стројот, и се послаа простирките и по должината на целиот двор, пред лицето на куќата, од каде што ќе доаѓаат гостите, таткото нареди да се запалат фенерите на улицата и ламбите во одаите во чардаците, макар што не беше стемнето и се гледаше добро од дневната светлина...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Го отклучи катинарот, потоа со друг клуч бравата и го крена капакот од ковчегот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Богдан, поминувајќи ги сите денови затворен во собата, излезе од куќата како Ное од ковчегот и влезе во градината без која не можеше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Во тој миг се крена и се подистрани капакот од ковчегот и со тресок падна покрај колата. Попот и коларот подзинаа од чудо и се скочанија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога Сане ќе стане од ковчегот и ќе зачекори низ воздухот, кон своето успение, авторот ќе се запраша: „Му ги одврза ли Господ нозете на Санета од земјата, му ја пресече ли ортомата со која беше зајамчен за неа...“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
МАРА: Извади ја, ќерко, од ковчег ризата што е за Анѓелета.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Од ова место, од овој брег, Профим наутро прв узнава каков ќе е денот; прв наутро со очите шета по езерото, и по неговата мирна или разбранета површина, заклучува каков ќе е денот: убав или лош; одовде тој прв го здогледува и раѓањето и умирањето на денот; одовде прв на дланка ги дочекува дождовните капки, првите снегулки, ветровите, маглите; по сите пролетни и есенски поплави што го зафаќаат селото, тој прв излегува од куќата како дедо Ное од ковчегот, и проверува што сторил господ; што однесле суводолиците од селото, а што оставиле; одовде тој секое утро се прекрстува кон манастирчето Св. Арангел, молејќи го за здравје и долг живот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Дедо ти Ное го исфрлиле од ковчегот и си направил лотка од стар весник. Дај што ќе дадеш.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Сувата плунка ли ќе ни биде помошен материјал?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Игра напред Велика, лицето ѝ е осветлено ко јаболко од ковчег извадено, а јас само збирам оскомиње.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)