Беше постојано свесен за брзината, со која што можеше да се случи сѐ, што требаше да се случи, сега, кога тој беше толку многу откриен на голината, пред она, што беше скриено тука, недалеку, од леските.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Леските се стресоа, исто како на тоа место да се разбуди некој одамна изгаснат вулкан, снегот се разлета на сите страни, а оттаму уште во истиот миг се подаде огромното црно клопче на телото на оној негов прекрасен, како излеан од некој црн метал настрхнат самјак, чиктисан уште со својот прв скок, со кој што излета од леските, право кон него, право кон чамовото стебло крај него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не помина миг време, кога од некаде, од кај ридовите, од над селото, од прнарите, од леските, од кај трњето, од кај капините, од зад сливите, од зад сувите треви, Алајко и Мире слушнаа свирки, тапани и тамбури, ечеше божја музика, божја милина.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Кинеме лисја од леските и пак ги затинаме ѕвонците. Како и порано.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)