А во една мала продавничка со прибор за пишување, недалеку од тука, ја купи перодршката и шишенцето со мастило. На врвот од скалите застана малку.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Го гледав од скалите овој жолтообразест човек, со брада како мов, и еден нос подаден напред, искривен како кука на ченгел.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Бесот на говорителката од скалите пред Националниот театар најмногу се огледал во реченицата: „Лувр е гробницата на бугарското кино!“
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Но, се случи чудо: скалата стоеше, и јас на неа; сфатив дека идеално ја контролирам тежината, и полека ги отпуштив рацете од скалата, и ги раширив; потем со внимание ја кренав десната нога и ја качив втората гредичка, а потем и левата, и пак ги раширив рацете; скалата си стоеше како да е забодена во земјата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Дедо, уште од скали, почна да вика: антихристи, зар од јадење најдовте да го кревате човекот, зар на Велигден најдовте?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ги гледа прибрани, исчешлани и облечени за постудено време, како облечени и да спиеле.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
„За каде?“ - прашува Самуел, научен на аптекарска точност и претпазливост. „За долг пат“, му одговараат неодредено. Дури тогаш фрла поглед кон врвот од скалите и ги забележува жена си и двете ќерки.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Добивам клоца во стомак... Се занишувам...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Визјо е најстрашниот!...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Гледам... Се појавува, тоа е Визјо! Тој излегува прв... Од скалите, во еден скок...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)