Од тоа, од сапунчето, од водата, од мирудиите и од триењето, нивното бело месо стануваше миризливо, младо, се стегнуваше некако, па крцкаше и се лизгаше низ прстите на мажите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Над дрвото му висат поткинатите реси од месото, расчешани и речиси светнати од триење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)