Работа на која постојано се враќаше беше неможноста да дознае каков бил навистина животот пред Револуцијата. Извади од фиоката еден детски учебник по историја што го позајми од г-ѓа Парсонс и почна да препишува еден пасус во својот дневник:
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од фиоката на масата извади една перодршка, едно шише мастило и една дебела тетратка во кварто големина, со црвена задна корица и со горна корица ишарана како мермер.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но го поттикна и тетратката што штотуку ја извади од фиоката. Беше необично убава.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Потоа отиде кај масата во нишата, седна и го извади дневникот од фиоката. Но не го отвори веднаш.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Реков дека сум ја спасила сосема случајно; по сослушувањето кај Фисот, тој беше сменет; новиот директор ги беше исфрлил сите нешта од фиоката, вклучувајќи ја и песнарката; сосема случајно минував од кај канцеларијата и ја здогледав. Се наведнав и ја зедов, му реков.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Што убав брат имам, го гледав и си мислев.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ја извадив онаа негова фотографија што му беше останата од неколкуте што ги имаше направено за пасош, а не му се допаѓаа, оти не бил убаво излезен на нив, па ги имаше скриено во фиоката, никој да не му ги види, ја извадив од фиока и ја ставив пред себе.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Лекарот ги крена рамената. Од фиоката во работната маса извади зелена картонска папка. Очигледно со документите на Марија.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Потоа, оди, вади од фиоките бомби и му ги предава на Ивана.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Додека во неговата ординација бев седнат спроти него одеднаш доктор Настев ја извади минијатурната шупелка од фијоката, ја разгледа внимателно како да ги бара нејзините загубени звуци а потоа на чуден начин си поигруваше со прстите по нејзините дупчиња.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Го зеде чаршафот од фијоката, (веројатно таа го имаше здиплено и оставено таму), и го посла пред нас.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)