од (предл.) - југ (имн.)

Од исток планинскиот гребен: Перун — Трибор — Српјановец — Козјак — Зелка го пара небото и прави ѕид меѓу Прилепско и Тиквешко; од запад: Голата Скрка — Шигаса — Ќимкова Скрка, од север: Рожден, Становица — Коленеш; и од југ: Панделе и Полчишкото Поле држат завет од необузданите ветришта Северот, Југот, Мегленецот и Дерикоза.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тоа е срецелото. Оградено е, од југ, со авлијата на Јанчевци Талевци, од исток со авлијата на Мицковци Трајановци, некогашното училиште и некогашната општина, од север со гумното на Дамчевци Џаџовци, од запад со источниот ѕид на чифлигот Трпоски, дуќаните Акиноски, кои уште од Второто србско зјаат пусти, со откорнати врати и прозорци, и со авлијата на Ризевци Софревци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Освен тоа, на Византија ѝ помагаа да ги држи Македонците во послушност и џадињата или друмиштата што се направени за воени потреби уште од Римјаните и ја пресечуваат Македонија од исток на запад, т.е. од Белото Море кон Јадранот и од југ кон север крај Вардар, т.е. од Белото Море кон Дунавот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Истовремено од југ, од насоките на селата Косинец, Лабаница и Смрдеш и од север, од Клештина, долж грчко-македонската граница во насока на Герман, иако со голем загуби, владината војска прави напори да го затвори патот за отстапување, преминување во Албанија и со тоа земање во силно стегнат обрач на сите единици на ДАГ од целиот реон на Вичо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој златен медал од југ до север го сонуваат.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Овде како да завлегуваш во друга земја, која се разликува од југот на Белгија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тука беа селата од целата долина заокружена со Сината Планина од југ, со Билга од запад, со големите полупошумени ридја од север и со еден излез кон Монастир, на исток.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Жеравите што прелетуваат од југ кон север носат убаво време, носат први вести за враќањето на пролетта.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Од исток во широчината безизразно гледаат со матни, напукнати или со весник излепени прозорци, низа збиени и од земја никнати куќарки; на запад - гнил, накривен плот зад кој се наѕира темно- црвен оџак; од југ - слеп ѕид на него чуден цртеж со креда; голем круг со две дебели бели точки, под нив водорамна црта.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Од југ им се доближувало топло ветре.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Осамениот орел го чекаше својот миг: ќе отидеме, ќе остане мрша.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се раѓа ли навистина во човечко месо змија?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од југ доаѓаше млака топлина, плодоносен здив од кој селанската крв се смирува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се прашувам зашто знам, а паметам и од моите детски години, дека тука и пошироко, од југот никогаш не дуваа добри, питоми, топли и добродушни ветрови, туку немирни, урагански, строги, магливи, безмилосни кои го замолчуваа гласот и зборот, сееја страв и ги развеваа и раздувуваа сите надежи.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Одново погледнувам на таблата, одново дослушнувам тивок збор на поздрав и збогување што тивко провејува по улиците, кафеаните, ресторанчињата и пазарот и желно, многу желно посакувам од југот тука постојано да дуваат само добри, топли и добродушни ветрови за да имаат луѓето помирен сон и окрилени со надеж да дочекуваат поведри зори...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се зборува дека меѓу тие редови имало букви, ама не грчки, туку кирилски кои за време на диктатурата на Метскас во 1936 година дошле луѓе од југот и ги изделкале со казма.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Каде си горка жено да видиш Изгаснато сонце кај крижу од брег на брег, од југ на југ Јагленосан да ме видиш Жив во дамнината?
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
- Сѐ е ново! - зацрцоре Врапчо. - Штркот си дојде од југ, си дојдоа и ластовиците.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)