Во соништата сѐ уште не можеше да се ослободи од ноќните мори на Голи Оток, каде што често од звучниците одекнуваа имињата на Тито, Кардељ, Ранковиќ...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Црвеношијки, златошијки, врапчиња беа вгнездени и доаѓаа во грмушките; верверички и шарени верверички се искачуваа и спуштаа по гранките на дрвјата; ласици скокаа од ѕид на ѕид; млади крастави жаби потскокнуваа во воздухот за да уловат инсекти, и неотровни змии посегнуваа по краставите жаби; бубачки и инсекти брмчеа на сонце; а ноќе воздухот шушкаше од ноќните пеперуги кои со своите крилца удираа во прозорците, во месечевите и запурничави ноќи атмосферата светкаше и танцуваше со милиони трепкачки фосфоросцентни светулки кои на местото му даваа небесен изглед.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Ја следеа завидливи очи, испиени од ноќно бдеење, селани што би ја свалкале во калта и со сладост би ја нагнетиле.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Бараките уште не беа заклучени од ноќната стража.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе стане мажот од ноќната мора и ќе ги уапси децата, целото семејство.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таа мисли дека цела ноќ не ги затворила очите, ама малку и се сомнева во тоа оти во свежото утро измиено од ноќниот дожд се разбудува свежа и со некоја жудна радост, нешто слично како што изгледаат цвеќињата на мајка Перса од двете страни на патеката.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Инаку, за да навратам на таа циркуска точка најмногу придонесе неочекуваното вплеткување во неа на доктор Пачев.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Но иако строго наменска и поттикната од желбата да се потисне траурното во нас, таа лошо смислена приказна исплива од ноќната река на спомените додека бдеев на прозорецот многу месеци потоа.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Кладилниците имаат продолжено работно време и имаат повеќе муштерии од ноќните клубови.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
На сон почна да му се јавува затворот, а од ноќните соништа, како некој определен ужас, затворот минуваше најаве и му ги труеше деновите.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Од допирот на седефот и од самиот поглед на него му се тресеа забите и морници му минуваа по кожата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)