од (предл.) - прв (прид.)

Во првиот дел на концертот беа изведени пет композиции од првиот, тн. егзорцистички период помеѓу 1980 и 1983; Nova Akro- pola, Krvava gruda - plodna zemlja, Smrt za smrt, Vade retro Satanas и Država.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Лајбах ќе биде исполнуван од Словенската филхармонија, онаа правлива, ригидна институција наменета за конзервирање на традицијата, а конците на проектот ќе ги преземе уметничкиот водач на Словенската филхармонија, еден од најперспективните диригенти од средната генерација, редовниот гостин на миланската Скала, диригентот Марко Летоња, а нивните дела ќе бидат оркестрирани од двајца словенски композитори, Урош Ројко и Алдо Кумар.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мајка ми од првите козари што ги виде дозна оти не е фатен ниту еден козар и дека немало упади во куќите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На сувата гранка од првата слива се наредија четири врабици и наслушнуваа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
По неа имав една Дулчинеја, додуша за разлика од првата, така припроста женичка, ама пусто многу добродушна, но од сожалување не се живее во заедница - ич не ми правеше ќеиф, ич.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Пред некој ден ги расчистував старите работи во гаражата на татко ми во населбата, која сега веќе е одалечена само неколку минути возење од старата зграда што не му потклекна ниту на земјотресот и го пронајдов плишаното зајаче што ми го купи чичко ми од првата плата. Преживеало!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Најмалиот брат на татко ми секогаш доаѓаше со полн багажник играчки од Германија.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тука сешто од прв поглед се чинеше бедно и негостоприемно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но, боже мој, колку безбројни варијанти се откриваат веќе од првиот потез со пешачка жртва!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Да беше дошла зиме, кога и убоста е некако притеснета и скрита во себе, можеби немаше така да го порази Соколета уште од првиот поглед, ќе свикнеше тој постепено со нејзината појава како со нешто обично.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Третиот ден - по големиот одмор - имавме час по географија.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Веднаш од првиот час географијата многу ме заинтересира.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Љупчо внимателно ги собираше сликичките.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Низ калдрмата, одвреме-навреме, ќе се стркала по некоја шеќердисана мисла стрвна по уште троа шеќер-локум и шербет-кафе и троа троичка сусамче и марципан од први мераци.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Сешто може да ти текне на враќање: и дека владетел на планините е она страшило од птица, плус змија ѕвечарка и дива мачка, кое што те посматра со ледените камени очи уште од првата ти стапка по Светлата патека.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Дали истата си била уште од првиот ден или настанала подоцна од силната сијалица која го осветлуваше - тоа никој не знаеше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Ќе дојдам еден ден и пред твојата колиба, војводо. - се шегуваше шумарот со простосрдечниот старец, изненаден, зачуден, а и престрашен од првото доаѓање на џипот во планината. Но тоа беше пролетоска.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сѐ што чекаше, беше завршено, и сѐ што ќе дојде отсега па натаму ќе биде како некое дополнително постоење, одделено од првото со овој миг на леснотија, на празнотија, на зачудување и на олеснување - единствен миг, без сомнение, што треба да се поздрави патем и во чија што чест запазив едноминутно молчење. (202) Овој дневник е суптилна матрица на мрзливост. (202)
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Јарки се боите на сликите од првиот допир на македонскиот поет, од неговата прва средба со нив под небото на неговата татковина.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Вистина, остана еден печат на преуранета зрелост на нејзиното лице, што пред тоа го немаше, една одвај видлива сенка на староста, прв бран на созревањето, и јас знаев дека тоа веќе не е онаа моја Луција од разбојот, од гимнастичката сала, тоа златно дете чии носници се ширеа по доскокот како кај уморно но весело коњче; но бев среќен што тоа е сепак Луција, макар и една друга Луција; ми се чинеше дека сум задоцнил, дека нешто ми е одземено од првата за да ја добијам оваа втората Луција, но мојата љубов во ништо не се менуваше; дури може да се каже дека сега во оваа Луција ја сакав и претходната Луција, и сегашната; јас сега сакав две Луции, и тоа беше невозможно да се поднесува без допир со Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Потоа тие ѝ рекле дека е недостојно член на Партијата на здравиот народен дух да си дозволи да коленичи и да моли некаков недеклариран изрод, кловн од прв степен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од прапочетокот, од првиот разлог, од сѐ што создал тој, од видливото и од невидливото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Потем помолче и рече: „Затоа планината се урна кога се обидов умножение да сочинам, отисок од првиот збор, кој беше јас; оти гневот Божји се јавува кога некој лажно јас зема за свое, како Дариј што направил со она јас што му припаѓало на Соломона!“, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На третиот ден остана да се сочини само уште отисок од првиот збор, за кој Филозофот претпоставуваше дека е јас, а клучот за тоа јас беше потписот од крајот на текстот, што прв беше умножен, и што според уката на Филозофот значеше: Дариј.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мајка ми седнала на седлото пред војникот а коњот во кас го пресекол полето и тоа по оние тесни селски патеки по кои и воловските двојанки многу ретко заскитуваат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ова се случувало во јасен пролетен ден, еден од првите во април, поточно на вториот или трет ден од кусата априлска војна во 1941 година што го означи крајот на кралството Југославија.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Берлин, Белград, Будимпешта, Букурешт, Берово, Бела Црква... Виена, Виница, Валандово...редум, скоро стотина градови, од првата до последната буква на азбуката.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Уште од првиот ред таму се нагласи дека темата што ќе се изучува се однесува на тоа како мажите што веќе се геј се здобиваат со свесен идентитет, со заедничка култура, со одреден светоглед, со заедничко чувство за себството, со свест дека ѝ припаѓаат на посебна општествена група и со особени сензибилитет и субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од седнувањето до станувањето не вртеа лист, гледаа во некоја буква или точка, запирка, извичник или прашалник. Некои од нас читаа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таму некои од нас брзо ги прелистуваа книгите од првата до последната страница, па потоа од последната до првата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оној ден кога требаше да тргнам на мојот прв училишен час, стравот ме натера да ги измолам моите родители да ми дозволат да останам дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нашиот татко ни се приближуваше единствено кога ни ги раскажуваше животите на Ное, Јаков и Мојсеј преточени во детски приказни и налик на бајка, а и понатаму ни остануваше далечен, постојано свесен, како што се свесни некои од луѓето кои направиле нешто многу подоцна од мигот кога требало тоа нешто да го сторат, за разликата помеѓу едно и друго време; нѐ гледаше нас, своите деца, кои бевме помали од децата на неговите деца од првиот брак, и можеби таа негова свесност беше најголемиот јаз меѓу нас и него, јаз кој нѐ тераше да го викаме „татко“ а не „тато“, „татко“ кое звучеше како – „господине“; не годините, не верата која тој ја имаше а која нам не ни ја даде, туку свесноста дека нешто направил предоцна и тоа предоцна е преголем јаз, беше она што му даваше форма на згрченост на секој негов гест, секој негов збор го правеше да звучи како предупредување, секоја негова топлина ја смрзнуваше уште пред да се упати кон нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Последните две беа одделени од првите три и беа во поинакви односи кон Турците и Грците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Добрите односи помеѓу Грците и нас Македонците /Словените/ пак повеќе зависат од првите отколку од нас.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Едно од првите прашања што ќе го постават противниците на националното обединување и преродување на Македонците ќе биде: Каква македонска словенска народност?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таков, чиниш недопрен од искушенија, можел да предизвика љубов кај луѓето - со ишмукани коски и гргалец на говор е, судел и бил духовник, сега му суди душовадник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Поминати се дваесет и една година од првиот писок на Стивенсоновата парна локомотива - во Германија и во Белгија се градат железнички линии.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стоел како на губилиште. - Пет од првата, покојната Коца, три од сегашнава.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во истата година, по неколку месеци откако Његош ја создава првата печатница во Црна Гора (четири столетија и две децении по отпечатувањето на Гутенберговата Библија), Џемс Гордон ја изненадува Америка со дневниот весник New York Tribune, големиот врсник на непознатите Новине хорватске на Људевит Гај.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ете и желката стаса, Јас ќе сум принцеза од прва класа...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
И вресокот, што го чуваше во градите, би бил беззаб и воопшто не би стасал подалеку од првите буки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Нејзината миленичка мораше уште од првиот ден да го плаќа данокот на својата младешка авантура.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Почнуваше од првиот поглед пред хотелот Куба на матурската забава преку првиот допир на рацете во паркот зад стадионот, до бакнежот што траеше вечност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ве гледам цело време, и мене така мојов ме гледаше од првиот ден, и сѐ уште ме гледа така“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Има уште многу други јадења кои се припремаат на оган од лепешки, а самите лепешки, пак, почнуваат да ги собираат, на одредено место во дворовите, уште од првиот ден кога, напролет, пред Благовец, ќе ги истераат гојдата на пасење во ливадите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таа од првото ново брашно добиваше и колаче, мало бесквасно лебче, или пушталка, бесквасна кифла.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но неа, во 11 век, Европејците, се мисли на Крстоносците од првиот поход, оние, предводените од Боуменд Тарентски, ја уништиле.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По гола ливада, просто збришана од првиот здив на безмилосната планинска есен, полека чекори подведната старица.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Некое ќе потклоцне во сонот, некое ќе каже нешто нејасно, јас ќе го прашам што сака, а тоа пак ќе каже нешто, ама сега уште понејасно од првото кажување.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дури и оној внук на синот или на внукот на зографот од првата половина на деветнаесеттиот век, иако сега издуван, јунак и артилерец во српска или бугарска батерија од балканските војни, седеше под сенка со чанак попара пред себе, давеше муви во реткото млеко и мавтајќи со лажицата пееше со децата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Големата шума, од првото разлистување хранителка на срните и волците, го проголтала коњот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Уште од првиот ден кога дојде го нави и му го врати животот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Османската Империја долго време по својот подем од првите векови продолжи да живее во својот сон на лажна величина во последните векови...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Така Камилски сега можеше слободно да му ја препушти иницијативата на Татко, кој во тој период ревносно ги читаше делата на балканските книжевни класици, особено оние од првата половина на XX век.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
3 Милан Ѓурчинов ги открива кај Чинго белезите на начинот на раскажувањето во еден општ впечаток, кој е, сепак јасен и прецизен: „Од првите свои чекори, од првите прозни записи со кои стапи во нашата книжевност, младиот автор изградуваше некој чуден, само нему својствен начин на раскажувањето кој како да немаше многу заедничко со книжевниот професнонализам...“
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се колнам беше сѐ забележано, од првиот ден, од часот кога ги растоваравме дрвјата, нашиот разговор, капутчето, распараниот астар на капутчето, пазувата каде што го криел дрвцето, местото каде што работел, местото каде што ги закопувал делканиците, делканиците како факт, ножето со кое копал по дрвото, сѐ, сѐ имаше во тој реферат, семожни глупости.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Да можеше човек уште од првиот час да се привикне на такво нешто: едноставно требаше да се биде само малку глуп и лицемерен, тогаш сигурно полесно ќе дојдеше до подобра карактеристика и сѐ што следуваше со тоа парче хартија.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Можеби ќе го најде за миг во катедралната црква Света Софија, по речиси три децении од првото доаѓање на бреговите на Езерото, ќе трага по клучот на бравата на слободата, ќе ја најде отворена вратата на катедралната црква Света Софија, во храмот таа ноќ престорен во поетски храм на добрината и толерантноста на поворката избрани поети од светот на Езерото, татковина на животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се надеваше оти Али Фетхи набргу ќе се врати во Истанбул, тој остана рамо до рамо да се бори за нова Турција од првите битолски идеали на младоста до позлатените идеали на староста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Честопати кога го надлетував Медитеранот во повеќегодишната мисија во Тунис се потсетував на мислите изречени од писателот- пилот Антуан Де Сент-Егзипери, прославениот автор на Малиот Принц, мисли жнеени во бескрајниот свет на тишината на ѕвездите, во неговите мисии како еден од првите воени пилоти.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Никогаш нашиот егзил нема да биде залуден, пееше Дарвиш, по својот полвековен егзил, за вечното враќање дома на Палестинците.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Доведе едно девојче од првиот маж кое две години пред тоа живеело кај чичка си.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И двајцата мора да биле проголтани во една од првите големи чистки од „педесеттите.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Изгледа дека биле замешани во нови заговори уште од првиот момент на ослободувањето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Што ќе правеше со него уште не знаеше баш најчисто, но нели беше спремен да направи муабет за тоа со ќајата, божем бара од него совет како од прв пријател.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Со Симона се знаеме од мали, од прво учевме заедно и имаме одено со точаци дури до Слопче.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Дојде момент за мојата омилена тема - мачката, и штом се реализира сѐ така по ред и малото тробојно топче ми заспа во рацете, кивнувајќи неколку пати и притоа испуштајќи по некое кломбурче млекце низ носето од првиот оброк со локање, јас се вдадов нашироко да распредувам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Беа поминале скоро три месеци од првите разговори на Хелвиг со адвокатот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Уште од првите денови му беше јасно дека меѓу нив двете никогаш нема да се создаде никаква блискост. Дури ни пријателство.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Децениите што новите песни ги делат од првите, свесно и како творечки поттик и постапка ги искажуваат своите поетички разлики и во јазикот и во ликовните и звуковни својства, и во версификацијата и структурата на песните и во градбата на реквиумот.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Знаевме, не еднаш, со газиена ламба денот да го дочекаме во училницата, и без да се враќаме дома, да продолжиме на редовните часови од првиот клас.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Фридрих Велики бил еден од првите кои ги увиделе квалитетите на сосема новото „пијано-форте“ („тивко-гласно“).
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Нејзе таму ќе ѝ биде прекрасно, сестра ми е човек од прва сорта, а самиот јас ќе наминувам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Таа ги фрли тие „ѓупските" (како ги викаше Илко градските алишта,) уште првата вечер кога се венча со Илка и си запука да си ги носи новите кошули од првата жена на Илка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крсте ѝ стана пријатен од првото погледнување, но зошто и како, не сакаше и не можеше да знае.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Толе не се пофали оти тој е најарен, но ја кажа правината дека Крсте Попов, иако е во трето одделение, поарно знае од Трајка Јанов и другите од први клас и го викат учителите да им раскажува кога овие не знаат некоја лекција, за да се засрамат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Шпиро пак вечера, иако по третпат. Сега јаде повеќе од првите двапата, бидејќи и тој се чувствуваше победник во борбата против попот, а и ракиичката му отвори апетит.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Истрели! Кога човека го стрелаат од грб, тие убиваат со него и сѐ што носи тој во себе, од првиот ден на свеста до последниот чууен истрел.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кога лежеше сам, напнат од несоница и загледан во вжарениот врв од цигарата, не ѝ веруваше, патеше, можеби не зашто не можеше без неа и не зашто можеше да ја засака повеќе од првата.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Цветан Горски херојски се бореше, уште од првите дни на сталинизмот, да ја спаси колекцијата на животот на Езерото на својот учител, морален татко, во времето кога пајажината на сталинизмот го зафаќаше Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
„А уште завчера ме уверувавте дека христијанството е во корените на вашиот народ уште од првите години по Христа“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Велат: „И ние сме од првата линија“.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Завршувањето на војната луѓето го прославија шеметно: ја собраа сета комина што ја имаа по бочвите и каците и ја турија во селските казани да се вари; црпеа луѓето со чашки, со канчиња, заграбуваа со грсти уште од првата протока и пиеја; пиеја како да се натпреваруваа кој може повеќе да испие, кој може побргу да се опијани, збрлави; се бацуваа меѓу себе, се гушкаа, се миреа скарани, си ги отпетлуваа кошулите на градите и си ги даваа срцата еден на друг; ги собираа шлемовите од војските расфрлани по бавчите, ги навираа на колови и ги гаѓаа или се мочаа во нив; трчаа по секое преживеано добиче да го колат; се правеа заеднички гозби на широкиот пат крај езерото; кој како ќе донесеше нешто за колење, така луѓето викаа: „Придај господе!“ и му го удираа ножот; кој немаше добиче, носеше кокошка или петел; петлите, пред да ги заколат ги испијануваа со ракија: нивното кукуригање беше највеселото нешто: се натпреваруваа кој од кој посилно ќе пее.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Каква беше годината (1913), таква и единицата: Тринаесетти моравски полк. Од прв ден коњ му дадоа: коњоводец.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Го одредив своето парче за сликање и поставив работна плоча пред прозорот, но и понатаму ролетните ги оставав спуштени.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Задниот дел од поткровјето постепено стануваше Билиева област. (Били беше еден од првите Фектори- момци).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Секогаш беа мистериозни во врска со тоа што таму го работеа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ропна два-трипати од првата чоколада што ја одвитка и гровна со восхит: - Вистинско нешто за мечкиниот вкус! За мене се? - За твоите деца.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Ама, тато, и Вардариште е аерозагадувач!!! Го чувствуваме од првиот ден!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
6 Природата беше измиена од првиот септемвриски дожд што ден пред тоа обилно заврна.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Секаде се еден до друг, од прво до четврто, па и во петто не се разделија... милата Јана, никогаш за ништо не го накодоши - како што знаат да кодошат девојчињата - секогаш сакаше да му даде и гумичка, и молив, и боички, и острилка, му даваше без да побара, не им требаа зборови - со поглед се разбираа...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тоа ви е фала што сте ме чувале како татко, црното од под ноктите сте го ваделе, сте се треселе над мене кога сум имал температура, сте ми го држеле челото кога сум повраќал, сте ми укажале да не се плашам од првата менструација, јас вам така, јас сум гомно едно, пичка ми мајчина.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И тој уште од првиот час реши тврдо во себе си при прв случај да му каже на Белича да се вратат.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И дојде ден кога бригадите од првата смена привршија со работа.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Секоја работа си има свое А, секое проодување почнува со првиот чекор, секоја зграда почнува да се ѕида од првата тула.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Петре Даскалот наш тогаш нѐ учеше на сметање, а од сметањето бате Јоле бегаше како ѓаволот од први петли.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Војникот, неочекувано, ги викна од првиот балкон.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Всушност, Марко својата шоферска работа во Канада ја започнал како совозач на Али во истата компанија во која што Марко уште работи па сега, од првиот паркинг, му се јави по телефон.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А може изгореница од прв степен да добијам на устата?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште од првиот момент кога ја видов мајка му ми стана многу симпатична.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)