од (предл.) - горе (прил.)

Но незапирливите млади не разбраа тогај старецот зошто им зборел, бидејќи одмаздата пратена над нас од бога висела веќе од горе.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
По петнаесетминутната артилериска подготовка - јуриш и оган од горе.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На сметка на овие недостатоци, сепак балконот нудеше и повеќе од една бенефиција: Како прво: бев сосема уверена дека, ако се одлучам од горе да прочитам некоја песна, ниеден професор по филозофија нема да ме уверува дека сум Сергеј Есенин а тој Исидора, во обид да ме запроси за неполна минута, во малечко гратче, на единствен натпревар за млади поети, со државни спонзорства кои по рекламата необично исчезнуваа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Додека се симнувам по скалите од горе надоле слушам шепотење: „Ама ти давам ишарет цело време, не зборувај против партиите, овој градоначалник, оној градоначалник, гарант е од некоја партија.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Јас не сум сокачар, а да бидам Турчин, белки е најпосле речено од горе?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ја конкретно, не пијам од други побуди; осеќам дека „неко то од горе види све”.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Лево, напред, врата, а во дното долап; меѓу прозорците огледало од горе малку спуштено и украсено со крпа со домашен вез во форма прозорец со расечена завеса и од горе на среде преврзан со корделка.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Но тие се плашат од забушавање, настојуваат за да бидат посигурни; те вентузи, те рендген, те да им се вади крв... да ги пипка некој од горе до доле... сѐ да им се измери... притисокот и глупоста...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Од горе, откај свијокот што почнува надолу од превалот се нададе камион.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Гледавме од горе, ама во мракот освен пламенчињата ништо друго не можевме да забележиме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- А од горе дојде еден куц и со викотници и пцости почна да ги растерува од џадето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И во ниеден глас нема радост.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ако погледнеш од горе, гледаш само црневица од забрадени, бабуњосани, свиткани и стуткани сенки како врват со наведнати глави и со одвај видлив чекор, една до друга покрај казаните и, без да погледнат во чинијата, во војничката наполу ‘рѓосана порција, во бакарното котленце, во исчаденото тенџерче, во лименката од празна конзерва, тргнуваат со уште порастреперен чекор кон своите рогозини во старите италијански коњушници во кои никој не успеа да го сотре мирисот на коњската моч.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се качи горе. Неговата глава ѕиркаше од горе и ѝ се смееше. Ја подигна шапката: „Збогум, Кора.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)