околу (предл.) - мене (зам.)

Искри секаа на сите страни околу мене, се искреа низ дамарите на крвта, месечеа попреку, однапред, секаде, на парчиња месечеа... убивајќи ми ја надежта!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Но, каде си? Ти и не знаејќи околу мене насели две тишини: една мала, во која те сонувам и чекам, и една голема во која исчезнувам.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Жената го пушти Панча, и му заповеда да ѝ помогне околу мене.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Се потсеќам на зборовите на пријателот, сепак со задоволство загризувајќи го богатиот сендвич со шунка и домати, додека околу мене уважените учесници на собирот „Литературата и општеството“ весело наздравуваат до следната средба. – Колега, јел видите ово јебозовно дупенце – ми се обраќа новосадскиот професор, експерт за културолошки дилеми, но јас веќе отсутен, ѕурам на друга страна, во девојката во црн фустан, што лебдее меѓу потните гости како ластовичка во белузлавата магла на летната квечерина.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Се мачев да сфатам што се случуваше околу мене.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Празна, уплавна темница околу мене, и над мене, и во мене.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сепак над мене се наднесе главурдеста птица со усвитен клун.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се намалував, гаснев - навистина ли ќе се обеси Сандре Самарија на греда? - и сѐ околу мене губеше вистинска големина, можеби и земјата што се плашеше од утрешниот ден.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кобнички гракна гавран, потоа веќе знаев дека со кусо и болно повторување чкрта бунарски чарк, квичи осакатен пес и се заценува дете, и сето тоа достасуваше до мене и пак се оддалечуваше, се гаснеше или тонеше во некоја тишина чии ластари се испреплеткуваа околу мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од очите ѝ висеа конци јад, течеа, плетеа околу мене жолта мрежа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Иване, сеќавам цел еден железен обрач дека се стега околу мене!
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Го проголтав последниот залак ќе ги откорнам оградите, на дијалектичко кодирање светот меѓу постоечкото и подвижното Во рушевините на новоградбата, чекорот остана зад мене Лутам по брегот од поларна капа Сахара со синџир песочен оков закотви околу мене Судниот ден небото ми го испрати, Се засолнав под стреите на реторички фигури
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Молчеа и со кусоног пингвински чекор се вртеа околу мене.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Што им прегрешив и на луѓето кои не ги познавам, велам самата пред себе, а околу мене само так-тук, так-тук се слуша чукањето на секирите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Стојам така подврзана, а никој нема околу мене. Дури и сенката ништо не ми кажува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сѐ околу мене е преправено, испревртено, вели. Кај сум, кај се вратив, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некогаш ќе дојде Чако и ќе се помитка околу мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А нозете фрпаат, фрпа, фрп, само и стрижат околу мене, и џглиботат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Околу мене луѓето паѓаат ко круши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сѐ околу мене и над мене е соѕидано. Некој ѕид околнаокол не ми дава да мрднам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А низ село, кокошки разбегуваат околу мене, подлетнуваат, кракаат и пердуви им се креваат наугоре и прав се крева наугоре, а јас само трчам и пак си мислам дека соништата не кажуваат ништо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сѐ рекапитулирам создавајќи борбени односи околу мене.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И луѓето околу мене, и јас самиот да си понесам убав впечаток, убава претстава за себе.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Гледам сите околу мене се среќни и весели, а ја чурук. Само мене све нешто ми смета.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Имам мистички визии и космички вибрации Ален Гинзберг Благословувам постојано Благословувам Сѐ што е околу мене. (Предметите Ми ги одбројуваат часовите Додека ги разместувам по сеќавање)
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
И која сум јас, како перзистирам, а околу мене ескалира оваа ноншалантна, патогена човечка рамнодушност, вициозност, расипаност, порочност, го живеам ли својот живот, ќе почуствувам ли евтимија и етернален спокојот на сопствената умирачка.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во овие часови на осаменост го слушам гласот на тивкиот убиец.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ги ставив, и да видите - сѐ се стиши околу мене, веќе не ги слушав козите како брстат лисја, не ги слушав цицингарите по блиските угари...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
А околу мене: луѓе без очи, без раце, без нозе, не е за кажување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стојат пред мене, околу мене, ги обесиле веѓите и образите, целиот поглед.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се врти околу мене ко елемија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)