Кога се врати сличен на живо стебло со испреплетени ветки, го разгоре огнот и го помоли бедниот Герасим од Побожјане, домазет во нашето село, да раскажува за старите времиња: минал многу свет, го знае минатото. И рече дека нема веќе спиење.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ги полнеа лулињата и го стискаа со палци тутунот во земјените грла. И откај другите огнови доаѓаа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Знаеше дека таа доаѓа кај него откај другиот и оди кај другиот откај него, и веќе не му беше сеедно, и знаеше дека болката не е само во очникот на лавот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)