по (предл.) - тебе (зам.)

Тики: Сѐ озбилни луѓе, богати бизнисмени кои те обожаваат.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Те виделе на една фотографија и веќе се готови и крв да дадат ако ти затреба. Начисто се луди по тебе.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Поарно е да жалат по тебе одошто да те презираат и да те мразат”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ги научив нивните јазици, научив ладино, научив и грчки, ги проучив нивните книги, ги знам нивните обичаи, влегов во нивната политика, ја освоив довербата на нејзините предводници.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сѐ заради желбата по тебе.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Знаеше. Ама се правеше божем ништо не знае и ми вели: „Ќерко“, ми вели, „вечер стројници по тебе ќе дојдат!“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не дочека момчето твое од жал по тебе барем три години да поминат.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ќе викале по тебе: „Еве го шејтанот, еве го Ване-јарето!“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Па, ете, стар си. Ќе ти стане жена и ќе мавта со опашката по други.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Несвесно продолжив да чекам кон забелот што се исправаше како од бескрајна темна лочка, чиниш крепост е што чува некоја тајна - ќе се добереш до неа и ќе си ја догледаш судбината до својот суден ден, дури и подалеку, судбината на она што си видел и што си сретнал, на она што ќе остане по тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не ќе подадам раце по тебе, ветвуштенику, за да насаскаш пци на мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Освен селото, ако во него можеше да има живот, освен тие куќарки од камен и на камен, немаше наоколу ни човек ни птица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Си му судел на маж ми, мене не ќе ми судиш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- По тебе, нели? - Зошто по мене? Други ноќе акаа околу нејзината куќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ЛУКОВ: Ах, да. Се разбира. За неполн час ќе дојде пајтонот по тебе, а со него и твојот револвер.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тие секаде се зад тебе, по тебе. Се задеваат, кљавкаат. Загари.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Остани во растурените крошни, од полноќната тишина, остани да ги негуваш, моите ретардирани пориви од болката по тебе...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Добро беше, кога излегоа по тебе во дворот што му рече нему: „Слушај, бреј, копилјаку мајчин. Зарем ќе продолжиш и од нас да крадеш...“
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега само верувам дека среќата ми била многу поблиску мене и сакам да ја испитам уште еднаш, тоа е сѐ, што ми останува, и јас еве доаѓам по тебе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А празнината ќе продолжи да се влечка по тебе како празен ракав.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Папсувам во потрагата по тебе... Оваа ноќ само залутаната месечина на палубава ми е верна друшка...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Очите ми се обвиени во црно, а усните зацрвенети од копнеж по тебе, љубовта ми тече брзо низ вените и како отров ме гризе одвнатре, ме боли.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Ако се провлечеш низ решетките, тие ќе стрелаат по тебе.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ти ја отворав душата, ти кажував колку плачам, колку тажам по тебе, колку те сакам.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Марко спиеше по цел ден на фотелјата покрај твојот кревет, чувствуваше дека те нема и тагуваше по тебе.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Зошто по тебе дрвјата и на дрвјата гранките и на гранките лисјата шумолат скришно таговно?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Ич не ме чекај, ич не ме пекај Белград е ламња, во Белград ја роб, снага по туѓи палати оставам, снага во усти несити клавам, и дома - дома не ќе се вратам, не ќе ги пијам очите твои не ќе ја галам снагата твоја - далеку негде сувата рака по тебе, Вело, пустата мака пуста ќе остане...
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Ако ги криеш коските на дели млади јунаци тука што лежат по тебе за тија темни дубрави - зошто ги таеш песните?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Тргнав по тебе. По твојата страна од крстопатот.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Искачи се на врв- себе и повлечи се во подножјето има плодни почви јаболка кои мирисаат на магдонос и нане поради долгиот престој во ист сад зборови кои се припикнуваат во пазувите -мажјаци скокотливи, полнозначни, семеносни- глетки кои трчаат по тебе како верни загари времиња кои те опоменуваат обѕрни се, објави се но не застанувај што погоре, толку подоле она што во себе го имаш единствено го имаш.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
ТЕОДОС: (Гледа.) Леле, леле! Циганија! Цел буљук!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: По тебе: идат со свирки, да те веселат, галиба.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
4. будење Тогај се ведрам полека смеј се напоено време по тебе место мов израстуваат огромни мостови што укротени води ги враќаат во своите токови Оваа населба од сон заборави на лазење штом себеси и неа ја крена на крупните рамена свои
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Каде си да заиграм по тебе оти ти и зората сте две виолини во исчекување.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Пристигаат троми пристигаат уморените коњи на просторот тој далечен и наслутен шум на заборавениот говор Тропаат беспрекин сами пред затворените прозорци изгубено тропаат со нозете тапи без поткови ти земјо по тебе лизгава и масна земјо мирна тропаат темно измешани
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
И у полношт ја собудила царицата девојката и ѝ рекла: „Иди, Марие, напред, и ја по сахат после ќе дојдем по тебе.“
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Лесно ти е да се смееш, вели Силјан Лилјаков, не си оставил ништо по тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти бегаш, а тој иде по тебе и те преколнува да го тепаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тапанџијата оди пред тебе и по тебе, му шета тапанот по мевот, забркан меѓу удиралката и белото дреново праче што шврка, што штрака.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го лажеш детето и го влечкаш по тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го гледам, а си мислам: дејди Апостол Макаровски, дејди лаопланос, некогаш само убави зборови одеа по тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На трчање креваш нешто од земјата, се мачиш и земјата да ја натераш по тебе да тргне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие кљавкаат по тебе: селски Бугари, селски простаци, а ти не смееш да им вратиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Иде некој глас по тебе и само вика, те прозива. Ајде, Небеска, ајде! Каде? Ајде!...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа си иде по тебе, што се вели, не се одзапнува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Михајлоооо! — Ама, некој по тебе вика, му велам и станувам, одам кај што ми иде гласот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бел афион во тебе расцутил, жито расте, класи до појаси, ко море се лулеат по тебе – вширни ниви бурните овеси...
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Лапка ќе фрла по тебе, мори лепа, Да се завртиш, да видиш, Да ти го вида лицето, мори лепа, Лицето бело црвено.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
МИХАЈЛО: Одврзете ме! (Пауза. Влегува Елена. Пауза.) ЕЛЕНА: Врзан си. (Пауза) Доаѓаат по тебе.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)