Ние, помладите, откако дознавме тие денови за пописот на козите, ги имавме постојано солзите готови да се истркалаат по образите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Мими ја отвора пудриерата, гледа дека е нацрвена по образот, се колеба малку дали да се обрише, но пак остава така.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
— Нѐ истепаа ноќеска Турците, господин војводо, — му се поплака момчето и му ги покажа сињилата по образите и вратот од Расимовиот камшик.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Толе! — Му се впи уште пострасно и почна да го бакнува по образите, челото, устата и каде стигна.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Каде ќе оди аскерот од Мелница? — праша Толе. — Ами, којзнае!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На предното седиште седеше тој; беше свртен во полупрофил; ќелата му беше црвена, вжарена, брадата му беше накострешена; зборуваше нешто, но не можев да слушнам што; при говорењето, една жила на вратот му се затегаше и се дуеше како да ќе пукне; одеднаш, до мене доплови само откршок од разговорот: „Ти мораш да го пријавиш тоа, ако не го пријавиш, ќе имаш последици“, рече тој; рацете му беа спуштени под воланот; десната му беше подадена кон седиштето на совозачот; во еден миг се навали кон назад на седиштето и на другото седиште ја видов Луција; очите ѝ беа затворени, носниците ѝ се ширеа (и денес не знам дали е тоа возможно, човек од десетина метри, наспроти сонцето, да види дека се шират женски носници: дали тоа беше истата онаа слика на Луција од разбојот); по образите ѝ се слеваа солзи; да, сигурно видов дека Луција плачеше за еден миг, а потем престана.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Лицата им ги красеа широки насмевки, нишки од среќа им висеа по образите и знаменца од радости над главите им се вееја, стихови лееја, песни пееја.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Лесна потиштеност го обзеде мојот спокој, Ко гранче шимшир со горчлив вкус, насмевка по образот, во виртуелен свет...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Ја избришија правта што демне на дното од огледалото Чинам филмска лента се прикажува, де ветер што свири низ распукани усни де рекички што браздат по образот...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
„Јасно ли ти е што си сторил?“ „Да“ - мирно вели Глигор. По образите на претседателот избива розовина.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Дојди, момче! Арсо пристапува напред. Кајмакамот се поткренува од столот и Арсо сеќава скокоткање по образот и топол допир на влажните усни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кога мислат дека е нивниот ден, а всушност е само најнервозниот во животот во кој ќе се избакнат по 7 пати со истите луѓе - кога ќе дојдат, кога ќе речат „ДА“, па уште еднаш кога ќе речат „ДА“ во црквата, па кога ќе се фотографираат, па кога ќе им го предаваат пликот, а тие под прстите, од дебелината веќе знаат колку им се блиски или далечни, па кога ќе се разигра невестата и кога тие истите, од многу мерак дека ептен добро играла, ќе ја зашлапаат по трипати по образите и по шминката која дебело си ја платила... сѐ до бакнувањето заради тортата и бонбончињата!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Не плачеме, вели, тоа дождот ни тече по образите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
се фаќа за носот и повраќа, некој снебивлив и кревок човек, ние одиме и смрдиме, ни смрдат алиштата, ни смрди и дишењето, душата, одиме меѓу пушки и штикови в затвор, а таму - пак сослушувања, нови премрежиња, кај ви се пасошите, ни велат, ги фрливме в море, велиме, од страв да не бидат откриени, велат, не од страв, туку од радост, велиме, не можеш со ѕидон да се разбереш, ние кажуваме едно, тие прашуваат друго и ништо не помага, нѐ осудуваат на смрт со стрелање, мене, Стевана Докуз, Илија Јованов, Добри Закоски, Јоше Богески и Силета Плевнеш, Стеван се тресе, го собира срцето ко полжав роговите и олкави солзи му се тркалаат по образите, му паѓаат в уста, а тој само шмрка и ги подголтнува и идат две војничиња со муцки од глушец и со ситни очи како топуски и ни собираат сѐ што имавме купено: чевли, шапки, палта, панталони, обетки и прстени за жените, џепни сатови, пари, сѐ, еден зема, другиот ги собира на една мушама, ги подврзаа плачките и ни даваат белешка, што зеле, ја подврзуваат мушамата со крајовите, ја креваат и си заминуваат, отиде печалбата наша и седиме, никој не заспива, од утре ќе имаме напретек време за спиење, уште една ноќ живот, си светкаме со очите и прашуваме кој го фрли прв пасошот,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ми се запалува лицето. Некоја коприва ме журка по образите нагоре, и ми забрчува главата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Па после сакаа со мед да ме мачкаат по образите. За да бидам благ со жената.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Сѐ уште не, принцезо“, ѝ рече, плескајќи ја по образот со најголема нежност која некогаш ја почувствувала. „Сѐ во свое време“.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Онака како што предвиде, нејзиниот сопруг излезе со задоцнување од половина час од својот скромен стан во населбата Хорта за да ги заврши трите договорени работи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Маската му се прилепуваше за лицето. Жицата го гребна по образот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Му беше многу ладно, се тресеше неконтролирано, забите му штракаа, солзи му течеа по образите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Потоа човекољубецот Бог, којшто го стори и не го остави човечкиот род без разум, туку сите луѓе ги доведува до разум и спасение, се смили на човековиот род, па им го испрати Св. Константина Филозоф, наречен Кирил, праведен и вистинољубив маж, кој им приготви 38 букви, едно по образ на грчката азбука, а други според словенскиот јазик.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Не може да ја држи, не може да ја пушти. И почна да ја гали како мало дете по косата, по образите, по вратот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Бабата Тода ги заспиваше сите девојчиња и Јована со песна на уста и солзи по образи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во себе ги задржуваше солзите кои никогаш не се излеваа по образите.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Ја милува по образот – Колку си млада...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Среќа дека помеѓу жените нема толку многу кодоши, како помеѓу нас, мажите, ја пофали тој и ја погали по образот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Тој подлец изгледа го имаше веќе здогледано наближувањето на непријатностите па сепак, во огледалото, со чудна ноншалантност си го бришеше со белата мека крпа измазнетото лице , а потоа не го прескокна и она долго размачкување на помадата по образите и по челото без да стори ниту еден неприличен гест, или барем да побрза и да ми се тргне од пред очи, како што постапуваше многу често.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Сестрата го чука по образи, го буди да не им пречи на другите и го успокојува.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Никнува во еден крај што јачи и нема по образите тече.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
А мравките без престан и лазат по нозе, по плеќи, по образ.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
На крајчињата од очите на Пелагија се појавија зрнца солзи што брзо се слизнаа по образите како низи.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Дончо само насетуваше што значи зборот милување, нешто што кога по твојата глава поминува раката на твојата мајка или кога Митра те бакнува по образот или кога некоја тетка што не ти е мајка ќе те стисне во прегратка а тебе ти доаѓа да ѝ ги разголиш цицките и да почниш да смукаш!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Снегулките ми застануваат на веѓите, на трепките и ми се топат надолу по образите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Штак, штак, ми прави еден по образ, штак — друг.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Почувствував како длабоко вдишав воздух, како порите се шират и затвораат, трепнав и солза ми капна од окото. Се разлеа по образот и капна на дланката.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Зар е важно дал нѐ плиска залез или зора по образот блед.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)