по (предл.) - градски (прид.)

Велосипедите со Јанош беа нешто посебно, за памтење, но обично патував со железницата или авто-стоп, налето спиев во вреќа по плажи и на клупи по градските паркови.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Таа беше само една капка вода, која се тркалаше по градските сокаци... Глувонемата Кијамет... како кротка издишка.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Таа беше само едра капка вода, која се тркалаше по градските сокаци.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ем ламба, ем одајче — без огниште, — ем постелата некако на градска мириса. Море, не само што мириса, ами сосем е по градски.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Цврсто сум решен, есенва, да си купам велосипед. На старо, од оние на „Рог“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Јаничарите дефилирале по градските улици носејќи ги тепсиите и по враќањето од султанската палата, тепсиите се поставувале на земја и следел невиден метеж и мала битка за да се приграби што повеќе баклава!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Значи поврзаноста на султанот со јаничарите, значаен услов во владеењето, не бил симболизиран само преку баклавата? запраша Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Х се шеташе по градските улици со отворен череп.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)