Под секоја, со куса легенда, беше појаснето што е снимено, каде и кога.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Молежлива, блиска, маѓепсничка и волшебна, умилна, заносна и ожална, ту гласна ем тивка, мека и смирувачка, страстна и вдахновена, побожна и трогателна, заводлива и нежна, радосна и слатка, ветувачка и измамничка, се разлева по ливадата песната на штурците, го преполнува воздухот, проникнува под секоја тревка, прекинува колку за да присобере здив и одново се разлева, одекнува, тече, се шири, се издигнува и лета и постојано без прекин и престан моли: - дојди - дојди - дојди...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Небаре, под секоја жена да се колат свињи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)