под (предл.) - дрво (имн.)

Го бараа под дрво и камен, да го фатат или да го убијат...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ете, оној таму под дрвото. Веќе два дена лежи.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Под дрвјата лево од него земјата беше посипана со сини ѕвончиња.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Останале тука кришум под дрвјата.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Лежејќи загледани нагоре тројца војници си одбираат по една ѕвезда и секој ам се искачува кон неа Три жолти цветови се нишаат на ридот пред нив како три слатки збора на нивната татковина Утринум, една песна за неа и кришум место точка на крајот на песната ЧЕКАЈЌИ ГО СИНОТ „Сите патеки во пеколот да би раззеленеле чекајќи те“ (Ирска здравица) Таа со бела шамија на главата Тој со бели коси Седнати еден спроти друг Под дрвото во дворот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Машинистот се поместува под дрвото како што се поместува сенката.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Лежевме така неопределено долго под дрвото; мислам дека веќе и времето изгуби смисла, оти ние говоревме работи што не се сврзани со времето.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас лежев под дрвото; се чувствував глупаво, непријатно, оти удоволував на туѓа желба. Тој рече: „Затвори ги очите“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Жените бегаат со децата под дрвјата, залегнуваат по ендеците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оној негов сосед под дрвото, што беше малку повлечен в страна, пак се прибра до стеблото и се склопчи на старото место.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Стоел под дрвјата и можел добро да види.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Жената ми дофрли: - Земи си ја својата ајдучка крпа. Ене ја, под дрвоно.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Само тој и еден господ што е над него, над нас. И околу нас - во вода, под дрво, зад камен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Под земјичкава е бескрајното царство на сиромавиот. Само тој и црвите. И сплеткани корења околу неговите коски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дури да дојди син му од царот да ја земи, поминала една проклета Еѓупка и се вратила под дрвото, та пошла до бунаро што бил зад дрвото, да се напие вода.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Едно беше се опулила во бунаро и ја видела сончеа сестра во водата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- А сега внимание! – им свика. - Овде го имав првиот бакнеж. Да, точно под дрвото.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Прашувате за сенката на старицата што ја заварив седната под дрвото? Беше тажна и потресена поради отсутноста на господарката.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Девојката од писмата на чичко ми, застаната пред трудот на татко ми, споредувајќи ја фотографијата што ја донесе и макетата, со показалецот од десната рака покажа кон едно осамено дрво на маќетата. Со чешма под дрвото.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Пеперугата ја грабнала Мравката од мравињакот под дрвото и ја однела под земјата. – Вистина е сето ова!, - рекол и другиот пријател. – И јас видов како лета пепругата и како ја носи мравката .
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Зборуваше за некои луѓе што го бркаат, за некои луѓе што убиваат за пари, вели, ама не кажа кои се тие луѓе и што им погрешил за да го бараат под дрво и под камен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Влегуваме во шумата, се пикаме под дрвјата, под буките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оти тогаш сите ќе избегаат под дрвјата и полето ќе остане само со сонцето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)