„Сотри ги лошите соништа накотени под навлакава“ ја насрчуваше раката.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
- Ах ние жените, зошто сме создадени волку слаби и беспомошни - шепотеше Анастасија додека удараше по перницата, иако, одамна ја беше извлекла од под навлаката и последната прашинка.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)