покрај (предл.) - мене (зам.)

Испружен на грб ременот на панталоните и јазлите на кондурите одврзани очи замижани раце прекрстени една врз друга на стомакот и едно вито, бело стебленце извишено покрај мене како свешта над глава. Како помрачен вежбам некаква смрт.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Но, додека максималното го извлекував од колата, во моментите на најголемата брзина, ќе почувствував нешто како торпедо ќе профучеше покрај мене, покрај мојата кола.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ја кренав пушката. Зајачето протрча на два-три чекора покрај мене.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Некогаш го јадам, ама и ако не го јадам, доволно е да биде покрај мене! –ми ги покажа малите лукчиња нелупени, едно до друго стуткани, во шамивчето.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Сега влегуваме во станицата Сен-Силпис, некој покрај мене се исправа и заминува, Ана исто така останува сама пред мене, престана да гледа во чантата и на два-три пати нејзините очи расеано ме пометоа пред да се загубат во рекламата за бањското капалиште која се повторува во сите четири агли на вагонот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И така, светот си поминува покрај мене и моите униформирани собраќа во гаражата, главно млади гитаристи, сценаристи, актери, артисти... и пар мексикански емигранти.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Со неа покрај мене, овие луѓе не ќе можат да ми ја поткопаат смелоста.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Нешта кои, додека ги имав или беа покрај мене, не ми значеа многу.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
До денес не бев свесна дека имам муза. Третина од моето постоење, била покрај мене. Ми била животна инспирација.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И се слизна покрај мене, како куќа да ми се растовари од над главата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да нема ништо покрај мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Доаѓаше дома наполно несвесен и се будеше покрај мене како ништо да не било.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Дојдов до сознание дека нему сепак местото му е тука, покрај мене.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тој беше збунет и гледаше покрај мене.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Фодулчето се сместуваше покрај мене, со грбот се навалуваше на постелината што се виткаше кон ѕидот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Има ли доброволци што сакаат да одат да растовараат? - праша Евдоксија, а потоа слезе од бината, отиде потаму во игралиштето и викна: - Доброволците да се постројат по двајца покрај мене!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Стоев збунет и раскрвавен; ништо не преземав (всушност знаев дека паниката нѐ прави невнимателни, а при вакви состојби невнимателноста е сестра на несреќите), а потоа, сосема неочекувано, како од некоја непресметлива далечина, се јави гласот на Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Се случува значи извештајот да го предадеш а дома сепак да се вратиш трезвен, ни лук јал ни на лук мирисал - погано го исмејував заебаниот пријател Господ откако му нарачав двоен вињак.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Господи, тоа беше клокот од грофтање , од мукање, од блеење; булукот протатне покрај мене и низ мене како најбрз летен порој кој остава зад себе пустош а во нас ја поттикнува рамнодушноста и тоа само заради немоќта да му се спротивставиме.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Родољубието, младо момче не се наплаќа – беше одговорот Притоа неговиот поглед поминуваше некаде покрај мене.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Ова?,“ праша Ана и подигна една книга, приближувајќи ја до очите на Зигмунд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ана ми го подаде доминото, и јас го спуштив во кутијата покрај мене, во која на голем куп беа ставени книги, сувенири, дребулии кои требаше да бидат фрлени.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Липањето стивнуваше, сѐ потивки беа брзите испрекинати вдишувања и бавното одолговлечено издишување; јас останав со главата во перницата, брат ми остана покрај мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дежурната ученичка веќе го пријави како отсутен и наставничката по историја го запиша во дневникот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Наставничката предаваше, ја гледав внимателно, право в очи, веројатно мислеше дека сум многу заинтересиран, ама нејзините зборови летаа покрај мене и низ отворениот прозорец одминуваа надвор - во спокојното септемвриско претпладне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Часот ми беше здодевен и долг.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Знаеш, сѐ она што го зборувам за него, за Семјон, за рускиот човек што ти беше татко, кој и самиот се чудеше колку е Русин бидејќи мајка му била Украинка а таткото Козак, само е делче или така да се изразам најмалото делче од вистината за него, бидејќи тој, покрај мене помина без да го допрам; тој беше, ете, да не должам, една голема отсутност.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И замисли си : Одеднаш јас се будам а тој покрај мене испружен и мртов.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Неделкојца Сивеска врви покрај мене и пак прашува: - Сигурна си дека го виде Неделка мој, вели, да не си видела друг човек?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Покрај мене претрчуваат војници и викаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Разбраа што е работата, почнаа да фрлаат со бомби. Една паѓа покрај мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)