покрај (предл.) - ѕид (имн.)

Бело е варосана и рамно од подот и покрај ѕидовите има подѕидови, исто бело варосани и послани со веленца и рогузини.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Го наврте коњот на коритото, а сам тој испи, едноподруго, неколку копаничиња пресна вода, потоа се изми и преку сретселото, покрај ѕидовите Дамчески, одјава пругоре на Горник.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа се шантра божем недоветно покрај ѕидот, а после одеднаш се фрла како мачка по нив и тие со пискотници се распрснуваат кој каде ќе втаса.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Камбаната, пукната и со откинато парче и без срце, лежи покрај ѕидот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Располага со една подвижна трпеза и со неколку столчиња. Креденците се заменети со неколку рафтови покрај ѕидот. И, речиси ништо повеќе.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во неа имаше постела покрај ѕидот и една ламба на масата, со задушен фитил. Таа...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Една клупа, или полица, доволно широка само колку да се седне на неа, се протегаше наоколу покрај ѕидовите, пресечена само со вратата и, на спротивната страна од вратата, со една клозетска школка без дрвена штица.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој седеше покрај ѕидот и молчеше, поттурнуван од нечистите тела, премногу обземен од страв и од болката во стомакот за да може да се заинтересира за своето опкружување, но сепак забележувајќи ја изненадувачката разлика во однесувањето меѓу партиските затвореници и другите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Налетавме на заседа. Нѐ собраа во една штала. Нѐ наредија покрај ѕидот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во колибата сега се слушаше само придушениот плач на оној покрај ѕидот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Сè што сега знам е нецелосно...“ повторно прозборе старецот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Долу, под нив, поредени покрај ѕидот ноќви, стар ковчег за алишта, куфер, јорган завртен со спаѓа, торба со леб, неколку стомни и едно ѓумче со вода и леѓен. Напред неколку троножни столчиња.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Додека тие една преку друга, туркајќи се по тесната патека, се спуштија кон потокот, Бојан се качи во плевната и нафрла пет-шест вили сено. Таму, покрај ѕидот имаше ниски јасли.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Колибата ја сочинуваа две одделенија, надворешно, мошне пространо, со сосаци и амбари покрај ѕидот, во кои се сместуваа житото, компирите, кромидот, а по диреците на клинови висеа торби во кои можеше да се најде грав, просо, лук, брашно и други потреби.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Излезе од тремот, го зеде снопот ’ржаница и одејќи покрај ѕидот од колибата кој го штитеше од грб, го постави снопот исправен во снегот, меѓу плевната и колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На другиот крај се исправа и Германецот, алка покрај ѕидот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во селото е веќе замрачено: сите сенки полегнале покрај ѕидовите од куќите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги пречекорувам луѓето, престапувам покрај ѕидот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Изгледа дошле по карпестата патека по која дојдов и јас.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но не, тоа не е разговор за денес! Внатре, на клупите покрај ѕидовите седеа приличен број луѓе.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А сѐ е тука:слики по ѕидовите тешки двојни завеси врз прозорците ормани што прилегаат на мртовечки сандаци исправени покрај ѕидовите несмасни кожени фотелји штавени овчи кожи расфрлани по подот една земјена Геновева и ламба прокудена во аголот притисната од темновиолетовиот абажур.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
И уште поради една причина, но сѐ во свое време.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Снеможувам на место. Непознатиот ме настигнува сѐ повеќе, неговата сенка само што не паднала врз мене, но во судниот час наеднаш престанува да ме гони, застанува во еден агол, стои покрај ѕидот и долго, долго мокри...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
не му текнува ништо, него стрелајте го, вели тој, големиот, со едно кило петлици на алиштата, него стрелајте го, а селово запалете го, и војниците го грабнаа, го залепија на ѕитчето од црквата и се даде команда ״оган“ и старшијата се свлечка покрај ѕидот, се истиша како и гајдата што заборави да ја испушти од раце и може да е уште таму, оти ние после се разбегавме, тие фрлаат пушки, а ние бегаме, кој нагоре, кон напреку, и после, ене што направија од селото, може да е ова судниот ден, судниот час, вели Николе Валавичарот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Првин му клапнува главата, а после целиот се слизнува покрај ѕидот. Ко испуштено јаже. 48
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)