А на психоаналитичарите им е добро познато дека грандиозните фантазии за општествена утопија, кои на себе својствен начин изразуваат една имплицитна колебливост во соочувањето со стварноста таква каква што е, претставуваат компензација на болните неисполнети нарцисоидни очекувања.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
(Неговата уметност била дијалектика помеѓу сонот од детството и зрелите општествени цели.)
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
А сосема е јасно дека поседувал силно его, дека свесно создавал уметност со голема интелектуална вредност и естетска оригиналност.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Сепак не сум волшебник. Секој што сонува е волшебник.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Без размислување ми одговори: Помеѓу сонот и она што не е сон понекогаш нема граница. Го знаеш тоа и самиот – господар си на соништата.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Инаку како да се сфатеа спомнувањата на фиоките и на чекмеџињата?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Мислам дека кај неа границата помеѓу сонот и јавето во тие последни денови многу тешко можеше да се разлачи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ние бевме помеѓу сонот и јавето. Го очекувавме Чанга.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Речиси целата преостаната ноќ ја мина со овие мисли, помеѓу сонот и јавето... ***
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)