пред (предл.) - татко (имн.)

Затоа, тој еден ден, излезе пред татко му и рече: - Време е веќе, татко, за тргнување.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој се почувствува повикан да реферира единствено пред Татко за донесените книги од Париз. Mission accomplie Paris, mon vieux! симболично објави Камилски на француски јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски се изненади од овој настан, но сметајќи се апсолутно компетентен, како сорбонски докторанд од областа на воспитанието на детето, не сакаше пред Татко да го покаже своето чудење, но, сепак, со авторитетен глас на сеинформиран научник прокоментира: Јазикот останува најзначајната симболичка фигура на човековиот дух, но и најзагадочната творба на природата за разбирање на луѓето и народите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Јас никогаш дома пред татко ми не прикажував за тоа што се случуваше во животот на таа моја другарка.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
А што девојката е убава, работна, умна.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: Зашто вака ништо не прави: ќе клекне пред татко му и ќе ја остави сиромашката Стојанка лагана и излагана.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ќе видиш. Само ќе мораш да ми помогнеш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
За велосипедот пред тато и мама ниту збор, а јас вечер ќе ти го донесам право дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
За својата татковска болка не признаваше никаков специјалист и никого не викаше ни за консултант ни напомош; оти, кој ќе му кажеше дека и во современиот свет е редно синот да умре пред таткото?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Му велиш: „Откако ја изнесе печката во тремот, некој топол ветар шета околу нашата куќа“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сето време додека татко ти се мачеше и стенкаше со топлата печка во рацете, ти трчаше околу него, повеќе му смеќаваше одошто да му помогнеш, а кога најпосле големата преселба на годишните времиња беше извршена, се врати од дворот и застана пред татка си.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А и Мајка не легнуваше пред Татко, постојано си наоѓаше нови обврски.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Клечи така Давиде Недолетниот пред татка, а татко си ги делка платиците.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)