пред (предл.) - малку (прил.)

Грета: Сакам деликвенти, но овие од пред малку се жални. Никаков стил, никакви фаци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Курто и неговите Бојси се мои стари пријатели, веќе свикнав на нив.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Но, сега пред малку, ми рече дека пресудуваш право, на што мислеше?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
На улицата пред куќите на тие двајцата забележувам еден од овие лизурковците што пред малку се пикна под масата на која седевме и се стопори мене да ми ги лижи стапалата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Оваа неблагодарна задача, да се оценува некого кој веќе е признат за неприкосновен големец, почна видно да ги изместува нејзините естетички погледи, да ги измрдува и разбива, како што до пред малку мислеше, нејзините цврсто востановени критериуми за вредност, да ја прави несигурна во проценката, да ги руши нејзините критичко-теоретски сознанија, да ѝ го руши угледот пред останатите студенти.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Плачевме, иако пред малку сите ни зборуваа да запреме веќе еднаш.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Не, - рече Коле, - првин ќе ги присилат да ги искажат сите наши, бидејќи до пред малку не можеа ништо да дознаат, а потоа, без пречки, ќе удрат на палење ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ни рибарот Бакал што пристигна пред малку во анот, да јави дека е готов чунот со ќошкот, ни тој не знаеше кого ќе шета денес по езерото.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Садие пред малку донесе... Уште помилозливо, помеко говори жената. Поштарот зафаќа со врвот од лажичката.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сега се чудеше како воопшто смеел до пред малку да се задржува надвор, потпирајќи се само на приказните дека ѕверовите се плашат од светлината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Дедо Димо стоеше потпрен врз дршката од секирата со која до пред малку нешто делкаше и немо гледаше во двете момчиња.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А таа, сосема опиена, развеселена, фрли по мене со тетратката и повеќе формално, за одбрана на некаква апстрактна чест (ме загрижи тоа кај Луција: поимот на апстрактната чест), рече: „Свињо безобразна“, и се стрча по мене, а јас бегав; во таа наша игра веќе немаше ништо сериозно, ништо од пред малку, оти кружокот беше завршен, а чудото почнато.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Одев, влегов во скрипториумот и речиси ќе снеможев кога видов: на масата за препишување, точно крај неговата лева рака, стоеше негибната, ниту начадена дури – штичката што говори, а што пред малку ја спаливме ние, безумните браќа и ближни негови.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој веројатно само утврдуваше каде се наоѓа; или ја проверуваше точноста на оценката што ја дал пред малку за мојата местоположба?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Кога ги открив помеѓу нејзината облека розовите гаќички и свилениот црвен комбинезон што пред малку ти го пробував си реков зарем може да е грев ваквите убавини ако ѝ ги облечам место на Натето Дуково на Огнена што уште не сум имал среќа да ја допам?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ти бери умот таква глупост?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А можеби неговиот поглед се беше нафатил да измери уште колку чекори му претстојат до нашата куќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако уводничарот имал намера читателите да ја сфатат хумористичната поента на карикатурата, тогаш сигурно очекувал без никаков проблем да ги забележат и многуте алузии на машкото геј- културно градиво на кое пред малку се осврнав. ‌Ова само по себе сведочи за појавата што цело време ја викам геј- иницијација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Пред малку ти зборував, земјата влече.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Женската рака, создадена за задоволство, таа поезија во движење и продолжен орган на нејзината мечта, до пред малку веројатно лупела кромид собирала ронки од тепихот, или ја чистела рерната со жица.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Бараат писма што пред малку ги фрлиле од камионите.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Уште пред да ја затворам вратата од собата чув како Вера го праша тато: - Жената што ја сретнав на вратата, која пред малку излезе од кај нас, сигурно е некоја роднина што не ја познавам. Некако чудно изгледаше, страшно налутена.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Местото каде што стоеше до пред малку сликата на мама беше празно, но се познаваше дека тука имало слика.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ручекот не е оној истиот од пред малку затоа што сега е задушен, додадена му е аромата на запалена цигара, на тутунот што споро гори, ама силно чади и бргу убива.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Иван во сева игра со Вас извршуваше само уште една моја задача, како што пред малку отиде да го убие Младичот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
До пред малку мислев дека станува збор само за тоа како најефикасно да се убие Ѓорче Петров и тоа навистина не ме засегаше.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Поради таква една недозволена слабост ќе дозволеше, пред малку, да те затечат - по гаќи.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Јас сакам да се свртам и да си одам, туку гледам - пред мене е мојата старица.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Извинете, - ми вели, - тоа вие ли ми дадовте рубла пред малку?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Претседателот пукаше. Пукаше тој од својата автоматска пушка, со чија што цевка пред малку беше го здробил стаклото.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ги гледаше сите нивни лица, сите четири лица на сите овие четворица познати луѓе, кои што сега, исто како небото пред малку, мораше да ги открива на еден сосема нов начин, во таа нова длабочина на небото над нив, додека почиваа и додека си уфкаа во своите прежилени раце, а и после, додека ги палеа своите цигари, собрани во една група пред него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
До пред малку мислеше дека ќе ја сочува во себе онаа зафатеност и ќе може да ги посреди малку лостовите, со кои кога ќе му дојде време требаше да ги носи и да ги наместува трупците, намалувајќи ја нивната тежина; мислеше дека ќе најде во себе желба да ги подреди и нив така, за еднаш кога ќе биде потребно, да може само со еден дофат, со едно движење, да ги покрене и да ги намести.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Токму сега пред малку се стишија топовите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И нешто му ги грабна и затегна нервите, му ги заглуви ушите и тој го загуби удирањето на пулсот што пред малку сосема јасно му одекнуваше во увото легнато на рогозината.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Како не ми се фрли пришт на устава, си велам, се колнам, оти така му реков пред малку.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пред малку само трчавме еден кон друг: и од едната страна има наши луѓе и од другата страна има наши луѓе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Прекрасни две недели, со прекрасен човек. Всушност, тој е забранетото овошје. Како што го епитетирав пред малку.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Каска Богдан на раце и на нозе колку што може и се буди сиот испотен; ѕирка пак низ прозорецот како што пред малку ѕиркаше но гледа сега сосем расонет.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Не може да се рече дека Камилски беше задоволен од одговорот, но додека неговата сопруга ги послужуваше парчињата од петаникот, пита којашто беше од фамилијата на тикушот, но со разбирливо и предвидливо име, Татко се обидуваше да ја доразвие својата мисла: Пред малку ја разгледувавме судбината на зборот модар патлиџан.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Речиси во секое семејство ширум низ Османското Царство постоел различен начин на подготвување на овој плод.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Влеговме во првата куќа, тие спиеја, од едната страна воловите а од другата страна луѓето спиеја.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тие ни кажаа дека непријателот пред малку отишол во насоката од каде што дојдовме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
„Пред малку ја кренав раката и ти ги покажав прстите. Ти виде пет прсти. Се сеќаваш ли?“ „Да.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ти си петно што мора да биде исчистено. Зарем не ти реков пред малку дека ние се разликуваме од прогонителите од минатото?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Едниот од двајцата мажи, кои пред малку влегоа во дворот на ресторанот “Кај Таки”, беше висок, со долга седа коса назад врзана во реп, со нотес, во едната, и со штотуку скинато гранче од врбата, во другата рака, вториот проќелав, во кремаст костум со кафеави риги, со луле во едната и со акт ташна во другата рака.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Го слушна пред малку зборот на Дилгер Заде ефенди. Не треба друго објаснување.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А и како да замине?! Сето ова што се случи пред малку, нема да ја остави на спокојство. Ќе ја преследува.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ја поткрева главата, ја нема Чана, брлогот уште е топол како што кажуваат дланкиве, а овде, каде до пред малку беше тој - студено бетер од грутка мраз!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Забележав дека Јана не е веќе овде, иако до пред малку стоеше покрај мене.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Пријдов до вратата, но не до онаа зад која се наоѓаше бушавата глава на стражарот туку до другана, зад закачалката, на која до пред малку висеше ременот на Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А малку подоцна не бев сигурен од каде наиде и она, најпрвин сосема нечујни а подоцна сѐ појасни и појасни гласови : - Не, навистина немам уште сретнато човек кој сонува буден – беше тоа глас на позната жена, а не можев да се сетам која?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Значи наеднаш почнав да го уверувам пријателот Господ дека сѐ она што сум го рекол пред малку сѐ тоа ти се чисти лајна, се разбира во колку постојат такви: ем чисти, ем лајненца.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Пред да се вслушам во шепотењето таа врата не ја бев забележал.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- На нашиов пријател до пред малку му се привидуваа фатаморгани - рече Б.С.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ако сакаш да знаеш, до последен збор ги дешифрирав знаците од играта на твоите прсти по моето рамо. Мислам на знаците од пред малку.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Всушност обидот да се насмеам на несоотвеноста на наредбата да чекам, што втаса низ ходникот заедно со ситните чекори на Росана, беше причината повторно да го почувствувам истиот оној давеж во грлото што пред малку ме сепна на влезот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Речиси сите списи од креденците и полиците се валкаа по паркетот а одвреме-навреме, на вратата од кабинетот на директорот или дури таму негде кај прозорецот низ кој пред малку беше влезен Величковски ќе се појавеше некое од божемните привиденија и со отсечен глас ќе објавеше дека во Секретаријатот сѐ е чисто, или, дека во Архивата ниту еден лист не е веќе на своето место.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- О, колку е убаво, колку е тивко - шепотеше таа, триејќи си ги местата што пред малку ѝ беа стегнати со ремените. - О, колку е тивко и убаво!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Бараат писма што пред малку ги фрлиле оние од камионите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А тој пат само со еден поглед може да се изврви...
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ги свртувам очите натаму, и што да видам: ја кренал Семјон раката над главата и го пипа стебленцето на лозата; потоа, бавно, со јаготките на прстите патува по сите кривини на дрвото, како да ги поминува низ најбавен ритам деновите и изминатите години кои само за неговите прсти оставиле траги на прачката на лозата; сето тоа го правеше токму онака како што постапи и син му, пред малку, додека ја пипаше истата прачка; некои невидливи чекори, стапка по стапка, бавни; и син му, како да настојува со прсти да го помине сиот оној пат што се издолжил по лозницата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ти, единствена што го дослушуваш мојов шепот, ти што пред малку не избави од скаменувањето, не одземај ми го од раце суштеството што ја зароби мојата прва љубов, распарај ги смрачниниве и лилјаците и дигни ги видиците пред нашиов далечен пат!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Пред малку ги мочав ама пак ми се потат...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ај, оди ти, да ти, бре, ти... - Јас ли? Не. Јас бев пред малку. Нека оди некој друг. Одвај се стоплив...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Значи од гледна точка на аналогијата, непријателската војска, мораме тоа отворено да го истакнеме и признаеме, има огромна воена надмоќ над нашата, се разбира, без да го сметаме тука военото воздухопловство, артилеријата и тенковите, кои, како што реков и пред малку, воопшто ги немаме и поради нив трпиме најголеми загуби...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се прошчам, кршам вошки и велам: ако и ние утре за една коза или за едно глупаво и невино хихикање, како овој што се смееше пред малку, ќе го клајме народецот да крши камен, е, тогаш...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Пред малку го споменавте нашиот преродбеник архиепископот Фан Ноли кој тврдеше дека и покрај тоа што во Албанија мнозинството се муслимани, не познава друг цивилизиран свет во кој преовладува, дури до рамнодушност, верската толерантност како во Албанија и во кој може да биде на чело на државата човек каков што беше тој, православен архиепископ.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Ааа, сепак, значи, ја послуша мама, - си помислив, споменувајќи си на советот што таа му го даде пред малку, - велиш треба повеќе да се разговара со децата, а? - се насмеав во себе задоволно.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ама она му ги слуша неизговорените зборови, ти се колнам, оти пред малку, додека таа го спомена името Дончо тој прекорно заврте со главата, а кога слушна дека не се во исто одделение само што не скокна од радост!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Замина пред малку.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Автоматски подадов рака кон моето чело и го напипав тоа што пред малку Игбал ми го залеми меѓу веѓите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)