И дури стариот да се заврти и да ѝ даде ишарет да не кажува, оваа наеднаш се испушти и му рече на војникот: – Море, пусто да остане и чешмичето, ами ако е за него, елате по мене, јас ќе ви го кажам, не дека е далеку!!! – и тргна напред преку дворот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Одекна некаков долг тркалачки тресок, како некој да фрлил метално корито преку дворот, потоа бркотница од лути подвикнувања што заврши со еден болен извик.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Мито го грабнува Во онаа напуштена куќа! кажува и истрчува со револверот во раката, без страв, преку улицата, преку дворот со растурена врата и дури онде, под покриениот трем го крева нагоре, кон керамидите.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Го позна Алекса, та без да испушти ни збор, ја отвори едната пола и овие влегоа, a по нив портата се затвори.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На портата од Алимасковци се слушнаа три одмерени удари... а преку дворот женски налани.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Пак, светијованке, пак, ти се лути свети Илија шо му врвиш крај црква и преку двор кога одиш „Даги нива“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Димитар Керамичиев, Спасе Аврамовски, Кицо Нушков, клас поназад, си дозволија, преку дворот на ресторанот, од едно џепче во кое гледаше едно прозорче од задното крило на гимназијата, да ни уфрлат рачна бомба додека раководството на активот држеше состанок.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)