с (предл.) - глас (имн.)

Па ударал нож си остриј в земља иле' на даски, па извиквал с глас си страшен: „Брго ти, ѓаурко, наточи ми вино ројно и љутица врела, чаши стродрамници, ја да пијам, да се'опијам, с тебе ја да легнам, да прегрнам рамна става, очи да целувам, не две ношти, не три ношти, твои црни вежди...“ ***
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
И изд'хна глухо, тешко, скрсти обе раце, па с глас слабиј, жаловитиј начна да приказва.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)