со (предл.) - четири (бр.)

Најпосле стигнавме до бунарот. Беше покриен со четири подебели штици и камуфлиран со зеленило. Лесно ги отстранивме.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ледината на која се наоѓам ја гледам оградена со четири реки.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Оние, крај морето, беа поскапи и за еден месец, соба со четири кревети, чинеше 10.000 драхми, а подалеку од морето - 7.000 драхми.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во „Олимп“ кампувањето, за еден човек на ден, чини 60 драхми, толку и за приколка, односно 50 за шатор, а во бунгаловите, со четири кревети, на ден 500 драхми.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Пеги одговара дека и броителот и именителот можат да се поделат со четири.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Но сега тоа е само куќа со четири ѕида и осум простории без врати и прозорци.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тогаш заборави ги сите приказни за детелината со четири листа.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Од едната страна беше нацртана детелина со четири лисја, од другата коњска поткова.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Дел од левата дланка со четирите прсти била од секира одвоена и свртена со белината и со дел од линијата на животот кон небото; како да просела. Палецот останал осамен на раката.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето и не го виделе, сѐ уште свртени кон неподвижниот труп преку кој, им се сторило, лазеле танки линии крв и испокинати жили, додека месото под распарталената облека се отвора сама од себе и трепети од допир со студот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И сѐ почесто се разбудувал наутро на непознати места, еднаш дури и со нога над јама со четири волчи младенчиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но ноќе станувал и чекорел по врвици на измислен свет, лесен и благословен во споулавеноста, ослободен од мисла и од земни тегоби.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Земи го и Дмитар-Пејко. - Не ќе можам. Еден човек со четири коли - тешко е.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- А Пецо Даневски? - Не ќе ми тежи. Еден или двајца - сеедно е.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Овде - на Балканот - каде сѐ што живее задоцнува со четири века.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кулите, и ден-денешен го имаат тогашниот изглед: надвор немаат балкони и покриени се со старовремски ќерамиди; внатре, пак, на најгорниот кат, имаат една единствена одаја со четири, на секоја страна по еден, големи шимшир прозорци и камени поѕидоци - миндерлаци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во собата, пет со четири, чекорев од избледениот гоблен до печката и пак назад, од час во час, и си ги броев чекорите. Неспокојно размислував во движење.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
До ковчегот, водарник со леѓен за миење и казанче за вода обесено над него со мало славинче; стомна, ѓум, матарка што татко му во свое време ја донесе од на фронт, целата исчукана од влечкање по ровови, а потоа и овде од носење по полето и планината; тепсија на која сјајот ѝ потемнал и ги покрил арапските шари на неа; над водарникот обесено парче огледало како месечинана на погибеж, прекриено со прашина и слепо; на спротивниот крај од креветот, ниска, правоаголна печка со четири нозе од кои едната е окуцана и потпрена со тула, со две тркалца на неа, - гусани обрачи што се вадат при готвење, и целата 'рѓосана; на неа оставено газиено кандилце како на гроб; на дрвената кукалка во ќошето обесена гајдата од татко му, провисната со писката и брмчалото надолу, како обесена овца; останата по смртта негова за да му го чува последниот дуеж во неа, неговата душа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тревата околу нив шушкаше како да пука сама од себе. „Минатата недела најдов погоре детелина со четири листа,“ му рече таа и зафрлувајќи ја главата се загледа во небото.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Живееле во големи велелепни куќи со по триесет слуги, се возеле наоколу во автомобили и во запреги со четири коњи, пиеле шампањско, носеле цилиндри...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Изградена на рид, со многу убав трем, потпрен со четири мермерни столбови.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тогаш Ловџија зајде од смеа, се преврте на грб со четирите нозе нагоре: - Е, ова чудо не сум го чул, - мачор да не знае што е глушец!
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
А и целиот град зборуваше само за човекот со четири животински сенки.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
14 Започна запишувањето на зимување во Детското одмаралиште кај Берово: цена 3500 денари - а во аранжманот се внесени следниве услуги: превоз со автобус од Скопје до објектот и обратно, седум полни пансиони со четири оброци, здравствена заштита , организиран културно -забавен и рекреативен -спортски живот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Мислиш не знам и јас со четирите угоре? Ракијата, цигарата, ладовината?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Со четири филмски фонографи можеме да компонираме и изведеме квартет за мотор со внатрешно согорување, ветар, чукање на срце и одронување на земја.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тоа значи да се пишува г.... со четири точки: скаменет јазик.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со него се полни колоните на утринското издание на еден голем дневен весник, кој себе си ласка дека има новинари коишто добро пишуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пишување со четири или шест раце!
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Два начини на мислење, две искуства, два ракописа, не даваат математички збир, туку нов квалитет - тоа е она што Вилиам Бароуз го нарекува “third mind”. Bastard не е псевдоним, бастард е нужен производ на состојбата во која сме затечени, и неопходна последица од насоката кон која настаните се движеа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да го продолжиме овој наш разговор со четири песнички за поздравувањето: ДОБРО УТРО - Доброутро, здрави биле! - поздравува славеј пиле.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)