ПОДЕЛБА (скаска со поднаслов: Подигра) - Се сретнале Е. А. По и Р. Полански. „Си ја подзалижал косата ко да одиш на подиум“, му рекол По на Полански. „А ти подзалажуваш во приказните ко подлец!“, рекол Полански. „Кога го подзасили тонот подзаличи на тип од подземје“, рекол По. „Па, колку што знам, тоа е и твое подрачје“, рекол Полански и дискретно подждригнал. „Што фураш, Полански, во филмовите?“, прашал По. „Подлогата ми е една мачка“, рекол Полански. „Еден тип“, подмачкува друг тип, го убива, го шиба во подлогата со мачката, става цемент и сѐ подзамачкува!“ „Личи на мене!“, рекол По. „А ти, што фураш?“, прашал Полански. „Нешто ко подмет ми е една подморница“ што полека, од разни подсвесни и подтекстуални причини, се подигнува кон Месечината.“ „Знаеш што, По?“, рекол Полански. „Согледувам: наше поднебје е ПОД!“ „Фино речено, Полански. Драго ми е што подискутиравме“, рекол По. Margina #19-20 [1995] | okno.mk 45
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Откако безброј пати повторно се обиде да ја види Марија, Сатурн ги презеде сите возможни и невозможни мерки за да го добие таа неговото писмо, но и тоа беше залудно.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
„Ете, нема! Нема да ја пуштам! Нека вика Мја-а-а-а-у!“ - се подбиваше Златко со мачката.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
„Што станало со мачката на директорот?“ ги праша не очекувајќи чудо - чудата лазеа околу него со жилавост на пиреј и троскот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Меѓутоа, следната сабота, веќе заздравен од страшната посета, Сатурн се врати во санаториумот со мачката облечена исто како и тој: црвено-жолта мрежеста поткошула на големиот Леотард, полуцилиндар и развиорен плашт со кој изгледаше како да лета.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Нема тука што да се објаснува, заклучувам и при тоа не знам што се случи, ни што стана со мачките ни што стана со мене, но сум со она чувство со кое машкото наутро ќе се најде со гаќите непријатно влажни.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Кога пораснаа мачињата - и тие окотија други мачиња и така набргу целиот двор на Полин се исполни со мачки.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)