Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Тој кој стоеше на чело на масите што присуствуваа на мојата егзекуција пред конечно да згаснам, ми се поклони со насмевка и ми ја покажа својата дланка во која што му блесна златен долар – идеологот на нашата иднина.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Инженерот и самиот се насмевна кога ме виде мене насмевнат со насмевка на дете што се радува на нешто убаво, а чудно.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Во Париз, на пример, се смета навредливо и многу просто ако загледаш некоја жена или ѝ дофрлиш некакви непријатни зборови, но на секоја од нив можеш да ѝ се приближиш ако носи со себе кученце и ако тоа го држи в рацете - можеш да го помилуваш, а пак дамата за ваквиот гест ќе те награди со насмевка...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

- Напишета само: капетан Никола, Аспровалта, тоа е доволно! - ни рече таа на збогување, ни набра црници и ги стави во едно книжно ќесе. - Благи се и освежителни! - со насмевка ни рече Параскева.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Таа му се доближуваше со насмевка, му го вадеше метрото префрлено преку шија, го фрлаше врз машината за шиење со движење како да го соблекува и ги подаваше усните кон неговите, а тој збунето погледнуваше зад малиот излог на дуќанот и откако ќе се увереше дека нема никој, ја гушкаше и ѝ ги возвраќаше бакнежите со своите полни усни.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Нашиот Пурим” Алегра ја нарекуваше нивната свадба што ја очекуваше со нежната женска душа, но и со сѐ порастрепереното тело со кое таа сѐ повеќе копнееше по него со една чиста и исполнета љубов што извираше длабоко од неа.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Сетики со насмевка - таа е кратка како молња, но сеќавањето на неа е неминливо.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Луѓето што пристигнаа потоа - истите оние што со насмевка забиваа анџари во човечки срца - стукнаа уплашени и збунети.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Ја затече малата Снежанка како лежи крај својата нова мајка, ја погали нежно, при што лицето му се позлати со насмевка, па излезе надвор, затворајќи ја убаво кошарата.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- О? - вели уредникот со насмевка и се оддалечува вртејќи ја чашката во својата рака.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Оној, на прагот , се прашуваше, зошто Неговиот двојник што оостана во огледалото Се насмевна, и тоа со насмевка како да простува; Но и со молк што го исмејува заминувањето Сметајќи го за предавство или за грев?

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Кога ќе ги оплодиш овошките со насмевка на најскромен градинар ќе стане побогато твоето утро.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Не знам како се негува двосмисленоста. Дали само со насмевка? Или со зачуденост?

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

И потем собранието бесчесно донесе заклучоци: да се чека сега, да не се чини ништо неразумно; со отец Кирил да се постапува благо и притворно, да не насети тој лоша мисла или дело кај дванаесеттемина; сите со насмевка блага да го поздравуваме и чест висока да му чиниме; да се чека, потем, време погодно, и при прва прилика угодна за ѓаволот, да се наклевети кај логотетот или царот до толку што да биде прогонет од дворецот, што подалеку од записот во источната и умножението на записот, од западната одаја.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но среде насмевката можев да ја здогледам на нејзиното лице скромната лединка по која се движеа со речиси отсутни чекори многу од нејзини размисли и чувства.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

За жал, вашето љубопитно око не може да втаса до сите мои тајни.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Јас сметам дека со неповторливо богатство се надарени само нашите лични доживувања, приказните што ние ги создаваме: разнобојни, шумни, богати, со насмевки на бои што ќе ги откриете само во опашот на паунот, и се разбира, да не заборавиме, кај виножитото.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

На лицето ѝ се појави онаа насмевка што личи на изненада а притоа следена и со изразот на потсмевањето. (Мајка ми ѝ одговори со насмевка што не кажуваше ништо.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

За момент помислив дека се обидува да ги разлабави јазлите на заедливоста.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Ова, за наликувањето, не го реков со лоша намера туку бидејќи ти заблазнувам“, објасни како да се каеше Огнена и со насмевка на виновност побрза да си ја прибере раката од коленото на мајка ми.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И, ако со виното вдовица вашата силна жед ја загасила медно, а ако ви бацило рака со насмевка милна сираче нејако, бедно, ил ако во гозби сте имале почесно место — кое е гордост, би рекол - и ако здравицата вам ви се здравила често: здравје ви посакал секој — па, да се присетиме ние за тоа и нека да се покажеме смели!

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Старчето, речиси ненормално суво, во сиво, испеглано одело, ме пречекува со насмевка: - Voulez-vous voir les albums? – Avec plaisir, merci.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Балабанов заминал на студии со насмевка на лицето и со восхит кон Гоцета и неговите дела.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

И со насмевка што им била својствена само на најблагородните левантински филозофи што во своите мисли го ставале човекот над верите и над расите, бавно, со свиркање на воздухот од неговите гради помеѓу секој збор, објаснувал дека ниедна болештина не е посилна од возвишеноста на духот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се обидел да ја задржи со насмевка на бескрајни желби. Таков го оставила кога ја затворила вратата зад себе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но тој бил и останал љубезен и со насмевка на младоженец пред прва вечер во која тој само ќе го повтори она што го научил на тајни среќавања.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Молчел, што можел да ѝ каже. Таа се наведнала и го зела нарамникот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Најпрвин таа се тргала од него и се лутела што ѝ здодева, не била таа не знам каква секој да ѝ го попречува патот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Првиот чекор за наоѓање газда е да се здобиеш со неговите симпатии“ - пишува во прирачникот за склопување кучешко-човечки пријателства, илустрирајќи ја успешноста на советот со фотографија на кокетен пекинезер како целиот излигавен ѝ се потпикува на една средовечна дама, која со насмевка му подава копанче.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Иако мамурен од ноќното дежурство, со насмевка ја дочека.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Возбудата делуваше врз падот на шеќерот, избегнуваше да говори, а со Снеже се разбираа само со насмевка.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Чекајте! Само еднаш во животот сретнав девојка со насмевка како вашата. Ако сеќавањето не ме лаже ...

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ако си навежбан, немаш проблем: бицепси, листови на нозе и подготвеност со насмевка да дочекаш некој наркос, кој, и покрај силното обезбедување и камери успеал да се шмугне и да си направи спална соба на 6. меѓукат.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И, не дека нема да нѐ биде, зашто сме поднаучиле и ние по нешто под јорган сиве овие години живот, ама борделот ќе мора да се вика „Кај баба“, за да нема забуна при влезот во бордо обоениот хол, во кој гостите ќе ги дочекува хостеса во црвен фустан со длабоко деколте и, со насмевка, распеана ќе ги разнесува по собите... или, уште подобро, со фотогалерија што ќе оди на видеобим ќе ги нуди нашите вработени и пријавени работнички со бенефициран стаж.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Таков е случајот со малите ранчови.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

На пасиштето големо осумдесет акри, понито со Дантеовска муцка се гоеше, речиси со насмевка.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Спиеја тврдо, со насмевка на лицата, меѓу нив и Шарлаган- кан.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Кога упорноста ќе биде посилна од очајот, кога тагата ќе ја победиш со насмевка, а смиреноста ќе го смири немирот.

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Еден непознат лекар раскажуваше за витамините, брошурите и своите деца, поттурајќи сликовити докази за нивното здравје. Му потврдував со насмевка.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Е навистина многу сте убај, па вака убо дотерани - како бели гулапчина!“ рече со насмевка и голема мекост која му зрачеше од очите.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

И ним, а и мене ни е убо заедно“, рече со насмевка.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

„Петар. Ве молам викајте ме Петар“ ѝ рече тој со насмевка.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Пред киното во темно сив костум, бела кошула и сив шешир ја чекаше Петар со насмевка на лицето.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Напротив, со неговиот добродушен израз, со насмевката која бавно се прелеваше во благи движења на усните, во собирање на густите веѓи, тој успеваше да го придобие, смири, прифати другиот во помирлив разговор.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Таа стоеше пред него исправена, со насмевка на лицето малку иронична, како да се прашува зошто толку бавно реагира.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

О'Брајан се сврте кон Винстон со насмевка.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

21. САНОЌ СЕДИ И СМИСЛУВА ЛАГИ - ти рече ли изутрина "Добро утро, брате", те огрее ли божем со насмевки благи ти прв ќе си, златен, в пајажина фатен...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Градот е убиец, градот е жртва во градот на асфалтот се пролева крвта стемнети муцки со дебели ланци со вишок на мускули, а шуплива црпка Секој втор млад е социопат да стигнеш до успех биди ти гад таксисти по улици со завршен факс и револуцијата влезе во климакс Бледи лица со насмевки тажни лица со брчки, осамени дами мочли со џипови глумат џет сет со луксузен стан заработен в кревет Крстот свети во темните ноќи од премногу пороци светат и очи и сите тука се сметаат за светци се вртат во гроб и нашите претци

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

И кога уловува риба, по долго колебање, ја пушта пак во водата и полека, со насмевка на лицето, умира.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Чекаше со насмевка: тој се оттргна од дождот под јаболкницата.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

- Писателот го проследи со насмевка ова сеќавање.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се случувало и со насмевка да го искажам бодежот на болката.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Кинезите запираат за момент. Помладиот со насмевка се спушта кон нас.

„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)

- Ме презира, бедник - беше лут на своето неспретно тело, но бесот лесно го прекри со насмевка – Би го погледал Градот оттука!

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Но во началството го пречекаа со насмевка и со внимание.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Додека небото се раскрвавува во самракот и ветерот го зема својот прв здив во зората ќе го завртам клучот од бравата два пати, ќе ја задушам болката, достоинствено ќе си ја понесам тагата и ќе побрзам да го фатам последниот воз кон далечниот хоризонт каде со таква леснотија одново и одново се раѓа новиот ден.