со (предл.) - разум (имн.)

Така, Беркли тврди дека спознанието е поделено - сѐ што запазуваме, запазуваме или непосредно или посредно: со осетите или со разумот и рефлексијата’ (12), но ‘ние го сфаќаме нашето сопствено постоење со внатрешно чувствување или рефлексија’ (13).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Дали се само природно сомничави или и суштински зли, дали за психологијата на масата е карактеристично дека ќе уништи секој новум, или проникливоста на масата е, всушност, инстинктивна и посилна од со разум поткрепената логика на образованите?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Поинаку ќе зборуваш само со разумот, а не и со чувствата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Опитен беше во расправи и бевме чуле дека сите со кои беше расправал ги беше победил со разум, ум и божја верба.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Светлоста на знаењето нема во себе топлина; оној што само знае, а не верува во Бога, чтение врши така што се лизга само по буквите и зборовите, како светлината месечева што се лизга по карпата, не навлегувајќи во нејзината утроба и не стоплувајќи ја, затоа што таа светлина, студена, никогаш не ќе може да ги загрее душите на зборовите, да ги оживее и да ги разбере вистински, со срце, а не со разум.“ Мислев дека сонувам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Колку мудар во младоста своја беше ти, и полн со разум како река!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Не сум шупелка. Не сум саксафон и не сум труба. Глас сум со достоинство, со разум.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Зато треба да се склопува со разум и одговорност, а не со некакви младешки чувства и соништа кои немат врска со реалноста.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Не можеш против нив ни со разум, ни со лудило. Ни со вистина, ни со глума.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ако Доце Срменков сака да ги најде тие што си поиграле со оган, добро.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа може да го стори со разум и без да го потпира со прст челото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Вербата, која оди рака под рака со разумот, го напушти.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Барем сега, кога е мртов, помири се со разумот“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Кога видов за каква убавица станува збор, сфатив дека разумот и не е најважната работа кај мажите“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„А идентификувањето со разумот на противникот“, реков, „зависи, ако добро разбрав, од точноста со која се одмерува разумот на противникот.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)