Познатата хемиска индустрија „Баер“, една од четирите производители на полиуретанот со светот, на два патнички брода на Рајна, веднаш до сајмиштето, имаше организирано изложба, која го носеше името „Визиона II“ и на која го имаше презентирано полиуретанот во сета своја функционалност.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Кој се ослободил од мегаломанската фантазија дека судбината на Хрватска е нешто единствено на светот, нешто што ни е сфатливо само нам Хрватите во екстаза од сопственото национално чувство и што белосветските игноранти никогаш ни приближно нема да можат да го разберат, тој знае дека порано или подоцна на местото на овој самиот-себеси-направен аутизам ќе мора да настапи рационалното комуницирање со светот.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Тогаш видов дека со светот управува Златното теле. Мамон! О, без шега! Безусловно.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Чардакот бргу се исполни со свет. Започна честење и веселба.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ние, луѓето, покажуваме сѐ само кога знаеме дека никој не нѐ гледа; од таму доаѓа филозофијата на студената страст, на помиреноста со светот без очи и слепата судбина, стратегија која редовно вродува со невиден, чудесен плод кај публиката.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
За да биде геј- маж мора да научи да се поврзува со светот околу себе на одреден својствен начин.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Или, попрво, самата хомосексуалност, дури и како еротска определба, дури и како посебно сексуален субјективитет, се состои од дисидентски начин на чувствување и на поврзување со светот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Оттука се разви дискусија за правата на жените меѓу Клара и пријателите на Берта, кои беа дел од она што се нарекуваше млада виенска интелигенција, дискусијата заличуваше на кавга, младите интелектуалци велеа дека со светот сепак мора да владее машкиот род, и Клара, пред да излезе од салонот, рече: “Очигледно ние девојките треба самите да го земеме она што светот и ова време не сакаат да ни го дадат.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Мајсторот на театарот на апсурдот, со поглед секогаш свртен кон големите теми на времето и битот - фанатизмот, страданието и смртта, се плаши од она што ќе им го остави на своите најблиски откако ќе се раздели со светот на живите.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Бог, таков каков што си го замислуваат луѓето, не постои: постои некоја сила, натприродна, која управува со светот, додека луѓето се управуваат според својот сопствен разум и според своите закони.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но најопасно е кога кај човек од неговите длабини, од инстинктите ќе се влее во неговиот табиет амбицијата да владее со народот, со светот, небаре до крајот на времето!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Историјата бездруго познава такви табиети од најстарите времиња до денес.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Загрозеноста на животот на целото општество дојде до онаа граница кога е неопходно, НУЖНО, да се разбуди јавниот граѓански морал, сите разумни без скрупули да истапат, секој од она место каде што се затекнал, сите заспани и застрашени морални императиви одлучно да се разбудат во секој оној што себе си се смета за морално суштество, коешто мора да го дигне својот глас против изолацијата и војната, за мир и соработка со светот.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Казна или благослов, Божја волја била, живот да му подари, сите поклон да му чинат, со светот да господари.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
Не ги угасна очите на дедо Костадин, па така и го закопаа - со светот во нив!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
И додека возам низ Беверли Хилс загледувајќи ги излозите исполнети со свет од чоколада и луѓе од пластика, Џони го изговара она што мене ми е тешко да го признаам: „Град без љубави, сумрак идеја, мозговне вијуге шетају своје псе“.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Нашето дете не владее со светот на јазикот
но го разбира јазикот на светот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Иронијата го памти искуството
човекот заборава…
Кој владее со светот
ја знае моќта на јазикот
да мислиш едно
да кажуваш
сосема
друго…
Опстанокот е уметност на толкување
на фигурите на јазикот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
„Точно! Сета таа здрава толпа од нив, луѓето од минатото што управувале со светов.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Како бебе се покажа крупно, добродушно и сакаше да заспива со музика.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Несомнена е авторовата потреба за патување (во смисла на животен еликсир), неговиот копнеж по дијалог со светот, со другиот (М.Бахтин), соочувањето со културната Другост, притоа, како по правило, повторно ја имплицира временската димензија, овој пат на културно- политичко рамниште.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Единствениот допир со светот му беше на Висар прозорецот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Вие сте фино возбуден и лесно возбудлив поет, со водени очиња подуени од книжевни пијанства, шетате навечер со рацете во џебови, свиркате, го дразните малото курче, умирате од убавина во догматски дремеж и во лигави рими и од совршено жабја перспектива, ни давате до знаење како се чувствувате и какви планови имате со светот.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Тој бил еден од оние што, пред да стапи во допир со светот на Македонците, недвосмислено ја прифатил грчката тавтологија за грчкиот карактер на Македонија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Меѓутоа, ваквиот став на САД ќе еволуира по смртта на Ф.Д.Рузвелт на 12 април 1945 година, кога неговиот наследник Хари С.Труман ќе ја истакне „одговорноста на САД за раководење со светот“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Несомнено дека неговиот „шок“ бил голем кога дошол во непосреден допир со Македонците што живееле на територијата на која требало да ја извршува доверената задача.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Несомнено дека и југословенските политичари калкулирале со македонското национално прашање.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Тоа е единствената врска со светот. Но тоа не ти влева многу надеж.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мојата улица е мала и безимена, со обични радости и обични грижи, и да нема зеници од сонцето подгорени не ќе може ништо со светот да ја зближи.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)