Ја густирав со кејф, залак по залак, наливајќи ја со густо црно вино.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Зошто брановите праснуваат бесно
ама со ќеиф, и го подриваат брегот
и бришат сѐ наоколу
небаре сѐ сами запишале?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)