И додека полека се отвора ризницата на портокалите исечени врз сртот на планината и додека го вадиме првото неочекувано ковче од мекото месо од телото на рибата, сега веќе во нашето тело едно ненамерно - намерно подбуцнување со зелено стапче мало ситно ништожно, го буцка нежното тело на вжарениот трупец и тој од покос се отвора пред нас со величествената светлина и топлина од неговата утроба, паѓа.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Се тркалаше низ еден огромен ходник, цел километар широк, исполнет со величествена жолта светлина, гласно смеејќи се и извикувајќи признанија на сиот глас.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)