со (предл.) - неверојатен (прид.)

Додека Енценсбергер благовремено ги проверува своите следни обврски, ја користиме приликата, барем на кратко, под силното влијание на Таџикистанската утеха, да го свртиме вниманието на случајот со Данило Киш, кој показно ѝ одолеа на принудата на сомнителното предание и на насилството на нејзиното натамошно пренесување.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тој со неверојатна педантност, до ситници, со денови, со дати, со опис на временските прилики, мошне стилски, уметнички како некој роман, како на тоа да работел целиот живот, го имаше приготвено рефератот за Кејтеновата „злоупотреба“.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Велешкиот кружок, задоен со неверојатна омраза кон неправдата, бил преокупиран со прашањето за брзото и „лесно“ ослободување на Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
До смртта на најголемиот освојувач на светот напишав десетина тетратки со приказни од „ограбениот“ писател, кои често се повторуваа, со неверојатна прецизност, вредни да се објават, како доказ дека некои луѓе, за жал, живеат во свет толку реален за нив, а, сепак, невистински, и уште толку на листови од освојувачот и неговите вистини.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Со неверојатниот литерарен шарм ја надвладеа “роднокрајната литерарна траума”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Се разбира, се случуваа исклучоци што тој настојуваше да ги коригира, но сега, еве, тие негови исклучоци со неверојатна педантност ги коригира грифонот: му ги потокмуваше влечките така што кога ноќе ќе стане да му бидат попринога.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)