со (предл.) - прв (прид.)

А тужителите целосно му ја препуштија одговорноста за водење на парницата на својот адвокат (Ивановска) – па предметот 18 месеци беше заталкан во фамозните судски лавиринти, а се помрдна од „мртва точка“ дури по поднесената ургенција до судот, по што истиот експресно беше пронајден и беше назначен нов судски совет.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со првата пресуда, од март 2003, првостепениот суд, кој ги распита странките, а сослуша и шестмина сведоци – го одби тужбеното барање на работниците како неосновано, по што тие благовремено, во април 2003, поднесоа жалба до Апелациониот суд Скопје, а во мај 2003 поднесоа и дополнение на жалбата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Дента станавме рано, со првите петли. Слеговме во дворот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ретко кога работите се откриваат одеднаш со сите резултати и со сите последици, особено за луѓе како мене, кои не можат уште со првиот поглед да ги проценат сите поединости и да го совладаат сиот волумен.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Да не ги честевме работниците и да не земевме да го запретаме каналон со првата рака земја на цевките, којзнае дали ќе се напраеше ова чудо“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Семејните ручеци за 29 Ноември умреа заедно со дедо ми Борис Кривошеев.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Со првата операција на чичко ми, пристигнувањето на Алексадар со полноќниот авион од Берлин, замислениот поглед на дедо ми, отпатува моето детство.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Вториот проблем (се разбира, поврзан со првиот) на кој обрнуваме внимание е нетранспарентноста, чијшто кулминирачки симбол е неверојатната анонимна (!!!) петиција од 460 професори и асистенти од универзитетот “Св. Кирил и Методиј”.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Не чекав повеќе. Појурив со првиот воз. Да ја најдам, пак да ја прегрнам...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Уште со првите зборови ги освојуваше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Речиси со трчање, заедно со првите сончеви зраци стаса пред колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Како и да е, со Земанек живеевме онака како што можат само да живеат двајца младичи на седумнаесет години, оти тоа никогаш веќе во животот не се повторува; има човек и натаму одлични другари во животот, но заедно со првата љубов, оди и првиот другар.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Двапати го тресеше ноќна треска, но со првата виделина повторно го наоѓавме качен на карпата што говори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сите мислевме дека со првото котле ќе го изгаснеме огинот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Стреперив сиот зашто и по третпат очекував да зафучи студеното ветре околу моето срце и да се вознемири стаената темнина во моето сеќавање, во кое се беше счучурил, уште со првиот поглед.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Уште со првото утро почна трескавично да слика. Да создава.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ние ако сакаме да имаме чиста совест пред нашиот народ и пред себе, треба да ги земеме на себе и најмачните научни работи за да му помогнеме, а не да се изговараме, избирајќи го најлесното, дека немаме способности или влечење за оние науки што бараат најмногу труд и желба за работа. 56 Културното работење е поморално од револуционерното, зашто со првото интелигенцијата се чини вистински слуга на својот народ, а со револуцијата таа се обрнува во немилосрден експериментатор.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со првите пролетни дни, по сите зимски мори и плашења, едноокиот дошол ноќе од непознат крај, убил туѓа кобила и со големите нокти ѝ ја искинал утробата; ѕверскиот корен можел да му се напои само со густа врелина на крв...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Подоцна, многу подоцна, се чуло во Кукулино од некои кираџии дека се вратил оддалеку маж ѝ на Фиданка Кукникова и исекол поголема гранка од дуњата во дворот, ја исчистил од кора и ѝ ја измерил тежината со десната рака, бил висок, со светла коса и имал во торбите и дисагите што ги донел на маска секакво богатство; веднаш, со првата ноќ на неговиот втор живот во Лесново, ги спобркал сенките што се грчеле со машки воздишки околу неговата куќа сѐ додека не натерал тројца никаквеци да се напикаат во манастирот па тој таму без збор ја дигал и ја спуштал ластегарката поттикнуван од цел куп жени што дошле да ги собираат своите парталковци и да ги лекуваат дома од модрици и навреденост со толчен печен кромид во зејтин, потоа, по три или четири месеци, кога можело да се види дека прочуената убавица затруднела, попот знаел дека ќе остане без нова кошула, без нови чорапи и без куќа иако Доце Срменков му рекол дека ќе му купи нови опинци и, повторно облекувајќи ја везената кошула, отишол во некое штипско село по осамена вдовица со момченце од три години и со покуќнина што можела да се натовари на два магарешки коша, така било, селото се наполнило со доенчиња до првата протока на ракиските казани во сувите дни кога младите татковци се насмевнувале со модри усни кон Фиданкиниот маж од чија ластегарка сѐ уште накуцувал ситноглавиот Гавруш Пребонд но тој и порано со есенските 'рѓи чекорел под тешката облека со една здрвена нога од настинка и веќе се пеело, законите на Лесново или биле измислени заради дојденците или се заборавиле, и се кршел каменот по пештерите, впрочем и можело - на небото потрепетувале многу повеќе ѕвезди отколку што ги паметеле луѓето во тоа кратовско село.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Уште пред да изгрее сонцето, со прв писок на некоја птица и со ослободување на зеленилото од темна сивотија, последните стражари, Јордан Шоп и Куно Бунгур, се спуштиле бледи и со набабрени очи од блага височина од која можело да се надгледува околината и ги разбудиле луѓето да побрзаат да се измијат доколку најдат поток и да ги спрегнат говедата што по она малку сено, проџвакано во тие први дни од враќањето, стоеле на своите места со покорно обесени глави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со првата ноќ пак како во почетокот на патувањето се собирале околу огнови, не како некогаш - да раскажуваат доверливо што било во минатото, со што сакале да ги сокријат грижите за утрешнината, не, не, туку да се отворат загрижени еден пред друг за иднината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Живиот за живиот немал почит, исламскиот полумесец стоел високо над крстот како гола сабја со крвави рабови, крстот бил натопен со отров.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Така, потивко отколку што се очекувало додека со некаква измореност ги потпирал градите на дрвените запци, прашал: - Колку деца изделка, мркачу, со првата, покојната Коца на Трипуновци, и колку со сегашнава што ти дојде од Побожјане?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак ми се стори дека се подбива со првиот ден на мојата младост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се покајав кога налетав на Арсо Арнаутче. Смерно застана пред мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нема зошто утре да го губиме денот. Цветот на ноќта се затворил ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И нигде на планината не можеле да најдат трага од неговите големи стапалки, и ако нашле не ќе се излажале - ногата на тој изрод не можела да застане ни во детска колепка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Проказник се свртел со бавно движење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стрелајте од грб и гледајте да погодите уште со првиот куршум.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Почна да се враќа кон неговото место, под ескалаторот кој го поврзуваше подрумот на трговскиот со првиот спрат.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Тоа го знаеше уште со првиот поглед кон долинката.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На тоа мислеше дури кога трагата го искачи на еден висок срт, дигнат над сите бели шуми наоколу, заздишен и со првата болка во колениците.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А сега размислуваше за сите такви ловови и знаеше дека тие ниеднаш не се завршувале со првата средба.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А непрекинатите соништа за неговото влегување во селото, за средбата со првиот човек, и за неговото пристигнување дома, во кои тонеше сиот овој како вечноста издолжен ден, покриваа сѐ и остануваа единственото, што можеше да го знае.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Шарениот тамбурашки оркестар уште со првите акорди почна да ги разгалува срцата на трите дами.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За „лотосовиот цвет“, оној што го задои со првото мајчино млеко, знам многу помалку.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Замина со првиот автобус. Додека возачот ги возеше тие триесетина минути, Томо го беше облеал некој чуден внатрешен немир.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Но, како да сакаше да каже: „Застани! Закочи! Не сум откос кој треба да падне со првото замавнување".
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сепак, уште со првите зорнини на самракот, кога од зад Усекот и од кај Алилово се зададоа воларите, тие беа деца и нив никој не можеше да ги исмева за стравот од Турците, со нив и по нив, обвиени во думани од прав што ја креваа говедата, почнаа да се враќаат една по една и тајфите од полето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се почнува со Први и Втори мај. Трети ќе го сврзевме. А еден од долупотпишаните не учеше ниту на четврти зашто неговото ОЗТ се викаше Гоце Делчев.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
На половина пат помеѓу селото и заборавената стара тулана, под голем стаблак на орев во чии лисја шушкаат крилја на невидени, птици и спомени, седат во круг седум старци со преголем товар на минатото врз грбот, не пијат и не пушат, и зачудо, некако со првиот предвечерен ветрец, брчките на мудрите лица им се измазнуваат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Арафат живееше тие денови во својот митски сон за слободна Палестина и на сите додатни примеси од реалноста на својата митска конструкција им даваше посебно значење.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Така беше и со првите американско-палестински разговори во Картагина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На Велигден или Божиќ тој ќе ме разбудеше со првите петли, и одев свечено облечена, меѓу првите во црква на причесна.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
г) Во август 2008, со првата измена на ЗРО (2005), се интервенираше во сферата на казнените, или по ново, прекршочни одредби – со кои, како што веќе подвлековме, прв пат по подолг временски период, казните неколкукратно се зголемија – но, од друга страна, се намалија поведенијата за кои тие се пропишуваа – и тоа од вкупно 31 на 24 прекршочни дејствија!?
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Веќе во јули истата година, со првата измена на овој закон, предвидено е најниската нето плата под која не може да се исплатува да се утврдува со Општиот колективен договор на Република Македонија, а доколку правното лице кое што врши исплата утврди пониска нето плата од таа утврдена со Општиот колективен договор и зголемена за 50%, тогаш исплатува плата во висина на најниската плата утврдена во член 59 од Општиот колективен договор и зголемена за 50% (чл. 4, ЗИДЗИПДНДР/јули.92).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Имено, во 1995, со првата измена на ЗРО (1993), седум дотогашни причини за отпуштање со отказен рок беа трансформирани во 35 основи за отпуштање без отказен рок.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Три години потоа, со првата измена на ЗРО (2005), од август 2008, кај овие „помали прекршоци“, чиишто број сега од шест се зголеми на седум, ако работодавачот е правно лице – ќе му се изрече глоба во износ од 1.000 ЕУР, а ако е физичко лице – глоба во износ од 800 ЕУР (чл. 27, ЗИДЗРО/авг.08). А, пак, директорот ќе биде казнет со 600 ЕУР.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Важно со првите студени зраци на сонцето стигна бел и убав ковчег за дедо Констадин, а на Танаско не му требаше помош за да го смести во него, едноставно го црпна како што се црпнува малечко дете, го подржа малку така а потоа со солзи во очите и уште зборувајќи му Ех дедо Костадине са уткина уд ва каута!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Затоа и Иван не успеа да го врати Крстета со првата група бојци од II македонска дивизија, кои се групираа во Софија и си тргнаа кон своите родни краишта по цела Македонија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со првиот самрак долж Булеварот на самракот (како разиграни ноти по петолиние) се движат светлата на илјадници бучни возила, кои потоа се слеваат надолу кон Лонг Бич, неговите би-бап солитери и весели џез- клубови.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
И предчувствувана сличност со првата Марија. Знаеше и не се излажа.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Здив Ух, ухни, воздивни, гукни, така се раѓа Зборот кога влегуваш во телото на новороденчето со првиот плач, единствениот на којшто му се радуваме - па те нарекуваме Живот кога се враќаш онаму кајшто човечка нога не стапнува - па те нарекуваме Душа напатена како вечност кога копнееш, до последен здив по белата пена во којашто се топиш од сласт, и исчезнуваш Ух, ухни вдахновено, така се раѓа Песната!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ми одобрија. Вечерва заминувам со првата група камиони. Затоа те праќам таму...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Коста, пред да ја затвори вратата, слушна: - Аха, слушај, ќе заборавев. - Кажи, - рече Коста.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Надица?... – по куса пауза басот од другата страна се оддалечи: Allo? Est-ce que c`est la maison de Nadica?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Човекот се среќава со сопственото стареење секое утро, во огледалото, но не го забележува, токму зашто е секојдневното (освен ако не бил буден или напиен претходната ноќ, па и тогаш знае дека подочниците ќе поминат со првиот добар сон).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Каде пивото се влева во Медитеранот заедно со првите капачи.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Сѐ на своја рака, со првиот ветер, како муви без глава.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
А со првите знаци на пролетта, кога се топеа големите снегови и жолтиот гороцвет ги прекриваше селските ливади, селото повеќе не беше отсечено од цивилизацијата.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
И О.О., како и сите други, ми се обрати со првите исти зборови: - Читавме ваши текстови!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Виде Филип Филиповски дека и отец Лаврентиј го видел тоа зло време, летајќи окован за својот кревет, како Филип што е заробеник на својот; виде Филип дека отец Лаврентиј виде сѐ и дека затоа сега трча кон манастирот крај Бело Езеро, да каже што видел, трча отец Лаврентиј и сѐ почесто паѓа по скржавите падини на испустена Македонија, и најнакрај, со првиот попладневен гром стигнува нестварен како виножито до брегот на Езерото.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Паѓа, паѓа отец Лаврентиј, тврда е земјата, топла пред летен дожд, и здивот е топол што ѝ го вдахнува тој.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Гаснат убавите очи на светецот загледани во најубавото, разбеснето небо, гаснат очите додека првите секавици го шаркаат намуртеното, разбранувано езеро.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Секоја работа си има свое А, секое проодување почнува со првиот чекор, секоја зграда почнува да се ѕида од првата тула.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Утредента, кога се подготвував да тргнам на училиште, ѝ пријдов на мајка ми додека ја палеше „првата цигара крај шолјичката со првото кафе“ (како што има обичај да рече) и истовремено си ги шминкаше очите, и ја прашав отсечно и строго.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Колку се убави, а осудени се да овенат со првата посилна слана.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)