Само еднаш, кога два члена на Партијата, две жени, седеа стиснати една до друга на клупата, успеа да наслушне, сред вревата од гласови, неколку набрзина прошепотени збора; и посебно споменувањето на нешто што се викаше „ соба еден нула еден“, што тој не го разбра.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Така, минувајќи сред вревата на градското предвечерје, како одново да се откривав пред љубопитниот поглед.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)