Србија (прид.) - војник (имн.)

Тоа беше по востанието на Крушово, во времето пред Хуриетот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А за тоа, за да бидат српските војници толку погани со жителите на Потковицата, имаа посебни и нерасчитени сметки уште од времето кога српските четници, оние на војводите Јован Бабунски и на Вангела Скопјанчето токму овдека, во Потковицата, беа претепани и понижени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Прво ги кренаа погледите и видоа како зад ѕидот под мисериштето се подадоа двајцата српски војници.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се тресеше учителот стиснат со жена му и син му во просториите на училиштето, се тресеа и селаните што тајно преку учителот им носеа храна на неколкуте српски војници скриени во училиштето кои ја имаа изгубено врската со својата единица при повлекувањето за Албанија.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога војската се повлече, луѓето стрчаа, го кренаа учителот кој сè уште даваше знаци на живот и го пренесоа во селото; а жена му и син му ги закопаа заедно со српските војници.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Бидејќи Кузе бил српски војник тврдеше дека неговото правило е точно, а Леко – бугарски војник, па вели – не ме викаа за тоа, туку ме прашуваа кој бил на стража во 12 часот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Шефот Кузе прашува: Чие правило е точно, моето или твоето?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
За тоа време татко ми беше српски војник (на вежба) кога пропадна Србија, па дојдоа Бугарите.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)