Ете зошто машката геј-културна продукција (да не зборуваме, пак, за машката геј-политика) е толку неблагодарна работа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Било како било, ним не им требаат геј-мажи.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј-мажите си имаат женски икони – диви, манекенки, холивудски ѕвезди, а денес дури и политичарки – со кои ќе си се идентификуваат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Одвреме-навреме, во кино Кастро, во јадрото на едно од геј-маалата на Сан Франциско, ќе го прикажеа филмот Жените од Џорџ Кјукор од 1939 г., прочуен по јатото красно костимирани холивудски ѕвезди и по тоа што е филм во кој не се појавува ниту еден машки лик, освен со глас.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј-мажите не ги возбудуваат геј-мажи.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Можат геј-мажите да си тврдат дека сакаат да гледаат прикази за самите нив и за своите животи, но ним честопати знаат да не им се допаѓаат приказите за геј-мажите што ги создале геј-мажи или, пак, не успева да им потрае таа заинтересираност за нив.
И може да им се разбере неполетноста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)