ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Читаше што имаше некогаш запишано за јаничарите, за јаничарството на својот народ, за тие први везири, (садраземи), министри, војсководци, паши, чиновници на високи државни служби, кадии, имами, дипломати, посебно многу претставници на јаничари по перо, кои ја испишуваа историјата на царството, но и отворено или скришно и на својот албански народ.

Тој дури имаше составено типологија на интелектуалното јаничарство во редовите на својот албански народ.

Но него најмногу го возбудуваше можното постоење на лавиринтот во полифоното четворогласно пеење, кое било забележано само кај неговиот албански народ на Балканот.

Во својата незавршена книга за Историјата на Балканот низ падовите на империите, во поглавјето за јаничарството, Татко посебно внимание му посвети на интелектуалното јаничарство на Балканот, во Европа, во светот, но посебно кај својот албански народ.

Татко за својата Историја имаше цела јаничарска типологија, поаѓајќи од својот албански народ, па потоа кај другите балкански и европски народи со јаничарска судбина.

Татко во својата судбина ги чувствуваше и изразитите парадокси од судбината на својот албански народ.

Папата... Папата е дојден по идеолошкиот пекол во Скадар, градот маченик, во кој било жртвувано две илјади години старото верување, за да ги освети првите четири нови бискупи и да го охрабри троверниот албански народ во повратеното верување, од чии недра се извиши до универзална добрина светицата Мајка Тереза.

Кому требаше да му служи овој вероцид против толерантноста и соживотот на албанскиот народ во историјата?

Додека го слушам Х.Х. во мислите трагам по поврзаноста на на­сил­ната атеизација на тројноконфесионалниот албански народ и верувањето во спасот од непријателите во претво­ра­њето на целата земја во бункер.

Повторно се огласив на неисцрпната тема: - Не заборавајте, другар А.А., политичкото месијанство што насилно го преземате од трите вери на албанскиот народ и го прогласувате како свое, за кое потоа сведочите во Атеистичкиот музеј, со тоа само ја продолжу­вате вашата религиозна илузија.

Татко најмногу стравуваше сталинизмот да не се всели и најдолго да не остане во душата на неговиот албански народ, па троверен каков што беше, католички, православен и муслимански, можеше да страда и од тројна болка, ако му се наметнеше новото јаничарско-сталинистичко преобраќање. Бог да чува од полошо!

Крајна цел ви беше троконфесионалната судбина на албанскиот народ да ја укинете и да наложите ново месијанство...

На А.А., велеше Х.Х., Партијата му оставила поголеми права и како дире­ктор на Атеистичкиот музеј, поставувајќи го во првите линии во борбата против религијата и Бога, за да има најголемо маневарско поле во откривањето на најкусите патишта како да се отстрани религијата од душите на троверниот албански народ.

Сето тоа ќе му се случи зашто на своите сонародници ќе се обиде да им даде на знаење дека ги замениле трите верувања (католичкото, православното и муслиманското), својствени на албанскиот народ, со сталинистичкиот марксизам, кој ќе завладее како нова религија бришејќи ги другите.

Но сепак, ако читањето е субјективно, а сказот креација на јазикот, историјата (преттекст на сказот) се вкоренува во тоа што било живеано, траело близу педесетина години од страна на албанскиот народ.

Охрабрен, продолжив: - Верската толеранција на албанскиот народ со три конфесии не била мала во тешките времиња.

И пред неколку стотини години албанскиот народ живееше со трите религии без верски војни и судири, со меѓусебно почитување и разбирање.

Татко, внесен во своите свети книги, стравуваше најмногу за судбината на својот албански народ зашто, троверен каков што беше, лесно можеше да се најде на трагичните распаќа на историјата, лесно ќе го престројуваат на погрешната барикада, лесно ќе асимилираат него­ви делови за сметка на другата вера, ќе го натераат да ги брани границите кои го разделуваа со своите.

Ни беше на крајот нагласено дека ќе ја видиме татковината тотално ослободена од трите бога, трите конфесии на албанскиот народ...

Зарем заборавате дека Сталин беше големиот заштитник на нашиот насилно изолиран албански народ, кога сите нè напуштија, сакаа да нè докусурат по балканските и светските војни.

Тоа се случуваше на најизразит начин со албанскиот народ.

По неговиот пораз албанскиот народ се препо­лови.

Овде системот на жртвување се пренесуваше со незамислива жестина и врз идентитетот на албанскиот народ, обележан од трите конфесии.

Не случајно е поставен на ова клучно место, на пресудната барикада во борбата за преобразба и создавање на новиот човек на комунизмот, во единствениот „дијалектички процес“, својствен само на албанскиот народ, во конечното искоренување на троверството, во дефинитивната сталинско - комунистичка преобразба на масите.

Книгата е напишана на извонреден начин, во која авторот се обидува на своите собеседници да им даде на знаење дека ги замениле трите религии, својствени на албанскиот народ (исламот, православието и католицизмот), кои биле добро поставени и толерантни една кон друга, со комунистичкиот сталинизам, кој ќе завладее како еден вид нова религија која сакала да го заземе местото на другите.

Татко, во своите песими­стички варијанти за Балканот, во својата незавршена Историја низ падовите на империите, тврдеше дека митот на балканските граници ќе живее најдолго, а причина ќе биде синдромот на асмата, на изолираноста, кои остануваа нај­силно изразени кај неговиот албански народ.