арен (прид.) - човек (имн.)

— Се дуе како „орел в торба и продолжува да се фали како е арен човек, како ќе попушти на селаните, ако се вади сноп.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Ногу арен човек, ама ете к'смет немал, сирома. — Ѝ зборуваше бабата Цвета на комшивката си Петра.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)