бел (прид.) - птица (имн.)

Само нивните извршители, со чорапа на глава, со ножот в заби, под ознаката на тигар, мртовечка глава, црни и бели птичишта, оцила, шаховски табли, полумесечини, кружат низ територијата на јужнословенските стада и го земаат својот секојдневен данок во крв, пари и недвижнини.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Сето тоа ја надлетува сцената во вид на прекрасна голема бела птица, во непознат облик.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ние сме во тебе, во твоите очи, заедно со белите птици.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Свртен кон неа, со стапалки до распаѓање на колениците стиснати на ѕидот зад мене, ја држев во мрежата на недоспуштените клепки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во оној час кога таа се доближи навистина без видливи движења и само малку се надви над моите очи, во оној час кога во возбудата и во душникот почувствував скокоткање на мравји разбудувања, невидлива чучурлига го прогласи денот за почеток на пролетта: ливадите ги покриваат белокруни колениши, се разбудува меѓу шаренолисни крвариги желурок и со пренежен писок бара во капинова грмушка оклопена невеста, и се дуе во стоплена бара жерав пред бели птици со смирени крилја, почнува, мислев, зашто сега и водите и небото се сини и дарежливи со светлост, а на прагот на собата падна парче сонце и се разлеа стопено од своја топлина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само во висината, во сончевината две бели птици се капат.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
На прозорецот од собата слета бела птица која од некаде му се чинеше позната.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Заспа цврсто. бела куќа на бел облак, носена од бели птици; бел чад од бел оџак, бела гитара без жици; бела музика од бел ѕид, бел славеј надвор од вид; тик-так нон-стоп часовник ѕиден, отчукува време на живот иден; лево-десно шета едно бело клатно, со бела боја црта на празно бело платно: бели гради на бела жена, легната на бела постела; сето тоа на бело знаме веено од бел призрак, качен на бел рид над кој се спуштил бел облак.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Глетката не беше најпријатна, но даде резултат некаде пред зори, кога една бела птица со женски лик слета на неговиот прозорец.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Белата птица тажната птица прелета со претчувство на смрт.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
„Чекам да прелета по небото мојата бела птица па дури потоа ќе отидам да си сварам чај.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во кадарот по грешка влегува бела птица и го упростува впечатокот. Лирски јасно и банално.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)